مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

واجب است هنگام احرام «لبّیک‌های چهارگانه» را همانند تكبيرة الاحرام نماز، به عربی صحيح ادا كند و احتياط واجب آن است كه به‌صورت زير باشد:«لَبَّيْکَ اللّهُمَّ لَبَّيْکَ، لَبَّيْکَ لا شَريکَ لَکَ لَبَّيْکَ، اِنَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَکَ وَالْمُلْکَ، لا شَريکَ لَکَ؛ خداوندا! اجابت (و اطاعت) مى‌كنم دعوت تو را و دگربار هم اجابت مى‌كنم تو را، همتايى براى تو نيست، اجابت مى‌كنم تو را، ستايش تنها تو را سزاوار است و نعمت و ملك از آن توست، هيچ همتايى ندارى!».

اشكالى ندارد؛ ولى نبايد مزاحم ديگران شود.

نایب باید تمام طواف را انجام دهد.

به شک خود اعتنا نمى‌كند و عملش صحيح است.

اشكالى براى طوافش ايجاد نمى‌كند.

طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.

اگر به‌قصد انجام عمره يا حج تلبيه نگفته، محرم نشده و بايد ـ در صورت امكان ـ به ميقات بازگردد و محرم شود؛ و اگر بازگشت به ميقات ممكن نيست، به خارج حرم رود و در انجام‌ مجدداً احرام بندد.

مى‌تواند درجایی كه مقدور است بخواند و صبر كردن براى نزدیک‌تر خواندن لازم نيست.

لازم نيست از همان نقطه باشد؛ بلكه محاذات كافى است.

اگر احتمال غلط بودن آن را نمى‌داده، نمازش صحيح بوده است؛ ولى براى نمازهاى روزانه آينده اشتباهاتش را اصلاح كند.

درصورتی‌که محرم به ميل و اختيار حاضر به اين كار شود، مرتكب كار حرامی‌شده و بايد كفّاره بدهد؛ ولى چنانچه بدون اختيار، يا از روى فراموشى بوده، كفّاره‌اى براى هیچ‌کدام ندارد.

نمى‌تواند از احرام خارج شود. حتّى اگر لباس احرام را از تن بيرون كند و لباس دوخته بپوشد و قصد بيرون آمدن از احرام كند، احرامش به هم نمى‌خورد و آنچه به سبب احرام بر او حرام شده حلال نمى‌شود و اگر كارى كند كه موجب كفّاره است، بايد كفّاره بدهد و راه خروج از احرام فقط انجام عمره يا حج است كه نيّت آن را كرده است.