اگر بعد از گفتن لبّيك در روز هشتم ذی‌الحجه، كه بايد براى حج تمتّع تلبيه بگويد، فراموش كند كه براى حج لبيك گفته، يا براى عمره، بنا مى‌گذارد كه براى حج تمتّع گفته و حج او صحيح است، ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره لبّيك بگويد.
بايد در هنگام قصد قربت، قصد انجام مناسك عمره يا حج را داشته باشد و بهتر است از همان اوّل تعيين كند كه قصد عمره دارد، يا حج و منظورش مثلاً «حجةالاسلام» است (يعنى حج واجب به خاطر استطاعت) يا «حج مستحب»، يا «حج نذرى» يا «نيابت»، ولى اگر از اوّل نيّت احرام كند به اين قصد كه نوع عمل را بعداً تعيين نمايد، نيز مانعى ندارد. (ولى احتياط واجب آن است كه قصد نيابت را از اوّل تعيين كند).
اگر پس از گفتن لبّيك واجب در ميقات، شك كند كه نيّت حج تمتّع كرده، يا نيّت عمره تمتّع، بنا مى‌گذارد كه نيّت عمره تمتّع كرده و عمره‌اش صحيح است. ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره لبّيك بگويد.
هرگاه در موقع نيّت احرام قصد شكستن بعضى از محرمات را داشته باشد (مثل این‌که در همان موقع در حال سفر باشد و بدون ضرورت زير سقف اتومبيل يا هواپيما قرار گيرد) براى احرام او خالى از اشكال نيست و اگر در آغاز نيّت ترك همه را داشته، ولى پس از احرام نيّت او عوض شود، يا بعضى از آن اعمال را مرتكب گردد، ضررى به احرام او نمى‌زند؛ هرچند در مواردى بايد كفّاره دهد.
عمره و حج و اجزاء آن از عبادات است و بايد با نيّت خالص براى اطاعت خداوند تعالى بجا آورد و منظور از قصد قربت، قصد جلب رضاى خدا و قرب به ذات پاك اوست.
اگر براثر ندانستن مسئله، يا جهت ديگرى، بجاى نيّت عمره تمتّع، حج تمتّع را قصد كند و در نظرش اين باشد كه همان عملى كه همه مردم انجام مى‌دهند او هم بجا آورد، ولى خيال كرده جزء اوّل از دو جزء اعمال حج، حج تمتّع نام دارد، بدین‌جهت نيّت حج تمتّع كرده، عمل او صحيح است و عمره تمتّع محسوب مى‌شود و بهتر آن است كه نيّت را تجديد كند.
اگر بعضى از اركان حج را به‌قصد ريا انجام دهد و آن را باطل كند، اگر محل جبران باقى است و جبران كند، عملش صحيح است؛ هرچند گناه كرده است؛ اما اگر نتواند جبران نمايد، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
اگر به احرام صحيح محرم شده نمى‌تواند نيّت را عوض كند؛ بلكه بايد عملش را به همان نيّتى كه در احرام داشته به انجام برساند.
مستحب است ولی طفلِ غير مميّز، يا هرکسی كه عهده‌دار كارهاى كودك است او را محرم كند و لباس احرام بر وى بپوشاند و از طرف او نيّت كند؛ يعنى به هنگام عمره تمتّع بگويد: «اين طفل را محرم مى‌كنم به عمره تمتّع قربت الى الله» و به هنگام حج تمتّع بگويد: «اين طفل را محرم مى‌كنم براى حج تمتّع قربت الى الله» و در صورت امكان او را وادار كند كه لبّيك بگويد و اگر توانايى ندارد خودش از طرف او لَبّيك بگويد؛ امّا اگر ولی مى‌ترسد كه نتواند وظايف مربوط به كودك را به‌درستی انجام دهد، بهتر است از محرم كردن وى صرف‌نظر كند.
این‌گونه نيّت اشكال دارد؛ مگر این‌که اشتباه لفظى باشد و قصدش اين بوده عمره‌اى كه وظيفه اوست انجام دهد، ولى اسمش را از روى اشتباه حجةالاسلام گذاشته است. در اين صورت صحيح است و معمولاً همين‌گونه است.
اگر زن در ميقات حائض باشد و يقين كند كه نمى‌تواند عمره تمتّع را در وقت خود انجام دهد، بايد نيّت حج اِفراد كند و براى حج اِفراد محرم شود، ولى اگر بعدازآن فهميد اشتباه كرده، درصورتی‌که براى حجةالاسلام محرم شده، احرام او باطل است و بايد براى عمره تمتّع مجدداً محرم شود، ولى بهتر است زن در چنين مواردى در موقع احرام، نيّت كند احرامى را كه بر او واجب است انجام دهد تا مشكلى براى او پيش نيايد.
شخصى كه وظيفه‌اش انجام حج تمتّع است بايد در حال احرام عمره نيّت كند كه عمره تمتّع و پس‌ازآن حج تمتّع را بجا مى‌آورد؛ هرچند نيّت اجمالى باشد.
