مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

محرم نکنند یا صوری محرم کنند‌

شخص گنگ بجاى گفتن «لبّيك» با دست خود اشاره مى‌كند و زبان خود را طبق معمول حركت مى‌دهد و بهتر است علاوه بر اين، كسى به نيابت از او نيز لبّيك بگويد، ولى واجب نيست.

هرگاه كسى در ميقات بی‌هوش باشد، از طرف او مى‌توان نيّت كرد و لبّيك گفت.

هرگاه محرم «لبّيك» واجب را، چه عمداً و چه براثر عذر، نگفته باشد، محرمات احرام بر او حرام نمى‌شود و اگر چيزى از محرمات احرام كه كفّاره دارد انجام دهد، كفّاره بر او واجب نمى‌شود. همچنين اگر «لبّيك» اوّل را با ريا باطل كند.

بلند گفتن تلبیه توسط زنان جايز است. هرچند نامحرم بشنود.

چنانچه عمداً غلط گفته اعمالش صحيح نيست و اگر عمدى نبوده، بلكه از روی فراموشى، یا ندانستن مسئله بوده، اعمالش صحیح است.

با توجّه به این‌که بعد از زمان جبران متوجّه شده، اعمالش صحيح است و هرگاه اعمال منى را انجام نداده به نزدیک‌ترین نقطه خارج از حرم مى‌رود و محرم مى‌شود و اعمال منى را انجام مى‌دهد؛ و از احرام خارج مى‌شود، سپس ساير اعمال حج را كامل مى‌كند و احتیاط آن است كه یک عمره مفرده بعدازآن انجام دهد يعنى به مسجد تنعيم مى‌رود و احرام مى‌بندد و اعمال عمره را بجا مى‌آورد.

بهتر است مردان صداى خود را به لبّيك بلند كنند.

در احرام فقط یک‌بار لبّيك گفتن (به صورتی كه گفته شد) واجب است و بعدازآن، مستحب است آن را در حالات مختلف به مقدار امكان تكرار كند؛ يعنى در موقع سوارشدن بر مركب و پياده شدن و گذشتن از پستی‌ها و بلندی‌ها و پس از خواب و بعد از نمازها تكرار مى‌نمايد.

واجب است هنگام احرام «لبیک‌های چهارگانه» را به عربی صحیح بگویند.

احتياط واجب آن است از افزودن لبّيك پنجم و عبارات ديگر خوددارى شود؛ مگر آنچه در مستحبات لبیک بیان‌شده است؛ و چنانچه لبیک آخر را عمداً بگويد ضررى به احرام و تلبیه نمى‌زند. هرچند کار خلاف احتیاط کرده است.

درصورتی‌که زائر نتواند اين عبارات را به عربى صحيح ادا كند، بايد آن را ياد بگيرد و اگر نتواند، يا وقت نباشد، كافى است ديگرى شمرده شمرده براى او بخواند و او تكرار نمايد و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد، احتياط آن است آنچه را مى‌تواند بخواند و ترجمه آن را نيز بگويد.