هرگاه طواف را عمداً قطع كند (براى رفع خستگى، يا نوشيدن آب و مانند آن) ولى از مسجد خارج نشود و قبل از فوت موالات بازگردد و از همان‌جا كه قطع كرده ادامه دهد، طوافش صحيح است. خواه كمتر از سه شوط و نيم طواف كرده باشد، يا بيشتر.
طواف در طبقات بالا در حال ازدحام زياد و در مورد بیماران که اجازه طواف از پايين به آن‌ها داده نمى‌شود، اشكالى ندارد؛ همچنين طواف در زير سقف‌ها و رواق‌ها مانعى ندارد؛ و گرفتن نايب لازم نيست.
احتياط آن است روى آن قسمت از كناره كعبه كه «شاذروان» نام دارد، طواف نكند؛ هرچند امروز شاذروآن‌طورى ساخته‌شده كه عملاً امكان طواف روى آن نيست.
بقيّه طواف را خودش تكميل مى‌كند، سپس نمازش را اعاده مى‌نمايد.
نشستن در حال طواف براى رفع خستگى مانعى ندارد؛ ولى احتياط واجب آن است كه موالات عرفى به هم نخورد (يعنى مطابق معمول طواف را پشت سر هم و بدون فاصله زياد بجا آورد).
در فرض سؤال سر باید جلو باشد.
دست گذاشتن بر ديوار خانه كعبه، يا بر ديوار حجر اسماعيل، يا دست گذاردن روى ديوار حجر اسماعيل، ضررى براى طواف ندارد.
اگر شخصى در حال طواف باشد و وقت نماز واجب تنگ گردد، واجب است طواف را رها كند و نمازش را بخواند، سپس طوافش را كامل كند.
اگر در حال سعى صفا و مروه يادش آمد كه طواف را ناقص به‌جا آورده، بايد برگردد و طواف را از همان‌جا كه ناقص كرده تكميل كند، سپس بقيّه سعى را بجا آورد و طواف و سعی‌اش هر دو صحيح است. لكن احتياط واجب آن است كه اگر طواف كمتر از نصف (سه شوط و نیم) بوده، آن را تمام كند و سپس اعاده نمايد. همچنين اگر سعى را كمتر از چهار بار انجام داده، آن را تمام نموده و سپس اعاده كند و در هر دو حالت مى‌تواند طواف يا سعى را رها كرده، از اوّل بجا آورد.
هرگاه كسى مشغول طواف واجب باشد و وقت نماز فريضه، يا نافله وتر فرارسد، مى‌تواند طواف را قطع كرده و نماز را به‌جا آورد، سپس بقيّه طواف را تكميل كند؛ خواه قبل از سه شوط و نيم باشد، يا بعدازآن.
هرگاه در اثناى طواف داخل خانه كعبه شود طواف او باطل است و بايد اعاده كند.
طواف آخر او اشكال ندارد. ولى سزاوار است مؤمنان ازاین‌گونه كارها حتی‌الامکان بپرهيزند.
