طواف آخر او اشكال ندارد. ولى سزاوار است مؤمنان ازاین‌گونه كارها حتی‌الامکان بپرهيزند.
هرگاه در اثناء طواف عذرى پيدا شد، یا حاجت ضروری برای خودش یا دیگری پیش آید و طواف واجب خود را قطع کند، اگر عذر مذكور بعد از تجاوز از نصف (سه شوط و نیم) بوده، پس از رفع عذر برمى‌گردد و طواف را تكميل مى‌كند، ولى اگر قبل از آن بوده، آن طواف را رها كرده، دوباره از اوّل شروع مى‌كند و احتياط مستحب در فرض اوّل اتمام و اعاده است.
هرگاه در اثناء طواف بيمارى شديدى به او دست دهد كه قادر بر اتمام طواف نباشد طواف را قطع مى‌كند و پس از بهبودى اگر نصف طواف (سه شوط و نیم) را انجام داده، باقيمانده را بجا مى‌آورد و اگر كمتر از آن بوده، طواف را از سر مى‌گيرد و اگر بيمارى ادامه يافت و نتوانست شخصاً طواف كند، او را طواف مى‌دهند و اگر به اين صورت نيز نتوانست طواف كند، نايب مى‌گيرد.
اگر طوافش قبل از اتمام سه شوط و نيم قطع‌شده، وضو مى‌گيرد و طواف را از اوّل شروع مى‌كند و اگر بعدازآن بوده، پس از وضو از همان‌جا ادامه مى‌دهد.
اگر در حال سعى صفا و مروه يادش آمد كه طواف را ناقص به‌جا آورده، بايد برگردد و طواف را از همان‌جا كه ناقص كرده تكميل كند، سپس بقيّه سعى را بجا آورد و طواف و سعی‌اش هر دو صحيح است. لكن احتياط واجب آن است كه اگر طواف كمتر از نصف (سه شوط و نیم) بوده، آن را تمام كند و سپس اعاده نمايد. همچنين اگر سعى را كمتر از چهار بار انجام داده، آن را تمام نموده و سپس اعاده كند و در هر دو حالت مى‌تواند طواف يا سعى را رها كرده، از اوّل بجا آورد.
آرى، احتياط آن است كه ابتدا طواف را تمام كند و نماز بخواند، سپس طواف و نماز آن را اعاده نمايد و بعد به سراغ سعى برود
طواف کننده مى‌تواند طواف را رها نموده، خانه کعبه را ببوسد و سپس برگردد و از همان‌جا كه قطع كرده طواف را ادامه دهد، ولى بهتر است اين كارها را انجام ندهد.
لازم نيست از همان نقطه باشد؛ بلكه محاذات كافى است.
هرگاه نيّتش اجمالاً انجام طواف واجب شرعى بوده، مانعى ندارد.
برای اعاده طواف و نماز آن پوشیدن لباس احرام لازم نيست.
خواندن نماز مستحبی در حال طواف اشكالى ندارد.
