شخص كثير الشّك كه در طواف زياد شك مى‌كند نبايد به شک خود اعتنا كند و آن‌طرفى را كه مناسب‌تر براى او است بگيرد؛ مثلاً اگر ميان پنج و شش شك كند، بنا بر شش مى‌گذارد و اگر ميان هفت و هشت شك كند، بنا را بر هفت مى‌گذارد.
اگر در طواف مستحب، در آخر دور يا در وسط دور شك كند شش دور به‌جا آورده يا هفت دور، همچنين در هر موردى كه یک‌طرف شك كمتر از هفت دور باشد، بنا بر كمتر مى‌گذارد و طواف را كامل مى‌كند و طوافش صحيح است.
اگر بعد از فراغت از طواف، در عدد دورهاى طواف يا شرايط طواف مانند وضو و غيره شك كند اعتنا نمى‌كند.
هرگاه شك بعد از طواف بوده طوافش صحيح است و الا بايد از سر بگيرد.
كثير الشّك بودن يك امر عرفى است؛ يعنى مردم بگويند او بسيار شك مى‌كند.
احتياط آن است كه طواف را به نيّت منوب‌عنه به پايان برساند، پس‌ازآن نماز طواف بخواند، سپس طواف و نماز را اعاده كند.
هرگاه بعد از رسيدن به «حجرالأسود» شك كند هفت دور به‌جا آورده، يا هشت دور، يا بيشتر، نبايد اعتنا كند و طوافش صحيح است.
احتياط واجب آن است كه آن طواف را رها كند و از نو شروع نمايد.
ظن و گمان در طواف در حكم شك است و بايد مطابق حكم شك عمل كند.
اگر طواف يا سعى را به اميد انجام‌وظیفه شرعى ادامه دهد و بعد يقين پيدا كند اشكالى ندارد و طواف و سعى او صحيح است.
اگر در وسط دور شك كند كه دور هفتم است يا بيشتر، آن دور را تمام كند و طوافش صحيح است.
طوافش صحيح است.
