هرگاه مرد در مرگ زن يا فرزند، لباس خود را پاره كند يا زن در عزاى میت صورت خود را بخراشد به‌طوری‌که خون بيايد، يا موى خود را بكند، بنابر احتياط واجب بايد مانند كفّاره قسم را بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند، يا ده فقير را طعام دهد و يا آنها را بپوشاند، بلكه اگر خون هم نيايد به اين دستور عمل نمايد.
بايد چنين حساب كنند كه اگر آنها با دادن مال‌الاجاره در آن زمين باقى بماند چقدر ارزش دارد، پس سهم زن را از قيمت آن بدهند؛ مثلاً یک درخت گردو در زمین ملکی ده تومان ارزش دارد اما اگر همین درخت در زمین اجاره‌ای باشد هفت تومان قیمت‌گذاری می‌شود، در این صورت زن از هفت تومان ارث می‌برد.
در فرض مذکور زن حق دارد از تصرف شوهر در اموالی که متعلق به اوست ممانعت کند البته توصیه می شود به گونه ای رفتار کند که زندگی مشترک آنها با مشکل مواجه نشود.
بعد از اتمام صیغه (و یا بخشش بقیه مدت توسط شوهر) باید دو دوره ایام عدّه نگه دارد و سپس ازدواج نماید.
در این مسئله از «امر ظاهری عقلی» پیروی کرده است یعنی تصوّر عقلی او این بوده که وقت ندارد؛ و می¬دانیم «امر ظاهری عقلی» مجزی نیست؛ مانند جایی که نذر کرده سه‌شنبه را روزه بگیرد و به خیال این¬که سه‌شنبه است روزه گرفته و سپس معلوم می¬شود دوشنبه بوده است، در اینجا نیز احتیاط در تکرار است و ترک محرمات لازم نیست، تنها از رابطه با همسر بپرهیزد تا کسی به نیابت از او طواف نساء بجا آورد.
اگر واقعاً رضايت قلبى نبوده عقد باطل است؛ ولى به‌حسب ظاهر بعد از اجراى صيغه آنها زن و شوهرند مگر اینکه يكى از آن دو بتوانند ثابت كند كه رضايت قلبى نداشته است.
برای شما اشکالی ندارد و لزومی ندارد در این رابطه با شوهرتان صحبت کنید.
چنانچه خانه و ماشین قانونا واگذار شده و زن بگوید طبق فتوای مرجع ام حاضر به ادامه زندگی هستم می تواند از پس دادن آن خودداری کند.
اولاً باید به‌صورت جدی از گناه خود توبه کند و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران کند و ثانیاً اگر ابراز این مطلب خطرات یا ضررهای مهمی داشته باشد فعلاً سکوت کند.
درصورتی‌که صیغه دارای شرایط شرعی بوده، بچه‌ها محرم هستند.
در فرض سؤال تمکین واجب است و عدم اطاعت معصیت محسوب می‌شود اما در صورت عدم تمکین هرچند کار خلافی مرتکب شده ولی روزه او صحیح است.
