روزه بر كسانى كه مبتلا به بيمارى استسقا هستند، يعنى زياد تشنه می‌شوند و توانايى روزه گرفتن را ندارند و يا براى آنها بسيار مشكل است واجب نيست، ولى بايد براى هرروز يك مد طعام كه در مسئله قبل به آن اشاره شد كفّاره بدهند و بهتر است كه بيش از مقدار ضرورت آب نياشامند و اگر بعداً بتوانند قضا كنند احتياط واجب قضا كردن است.
میزان پیری به آن است که روزه برای او مشقت داشته باشد. (مشقت نه مشقت شدید، یضعف عن الصوم)
كسانى كه به خاطر پيرى روزه نگرفته‌اند اگر در فصل مناسبى كه هوا ملايم و روزها كوتاه است بتوانند قضاى آن را به‌جا آورند احتياط واجب آن است كه آن را قضا كنند.
مرد و زن پير كه روزه گرفتن براى آنها مشكل است می‌توانند روزه را ترك كنند، ولى بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند این‌ها به فقير دهند و بهتر آن است به‌جاى گندم و جو، نان را انتخاب كنند و در اين صورت احتياط واجب اين است به‌اندازه‌ای باشد كه گندم خالص آن مقدار يك مد شود.
فقیری که کفاره را به‌صورت نقدی دریافت می‌کند باید تمام آنها را صرف تهیه نان کند.
کفّاره روزه را به فقرا و مساکین هر دو می‌توان داد و نیز باید فقط به مصرف نان و طعام برسد.
انجام این کار مانعی ندارد.
خیر، باید 60 نفر فقیر را سیر کند.
احتیاط واجب آن است که کفّاره را مطلقاً به واجب النّفقه ندهد.
کفاره باید فقط به مصرف نان و طعام برسد.
هرچند هردو واجب النفقه یکدیگر نمی‌باشند، اما پرداخت آن خلاف احتیاط است.
هرگاه می‌توانسته آن را تبدیل به آرد کند ولی این کار را نکرده و به مرغ داده مانعی ندارد.
