پرداخت کفاره روزه والدین بر فرزندان واجب نیست و حتی از اصل مال میت نیز نمی‌توان پرداخت مگر در دو صورت: 1- با رضایت ورثه کبیر و از سهم آنها. 2- میت در این زمینه وصیت نموده باشد که از ثلث اموال وی پرداخت می‌شود.
اگر یقین دارد به‌مرورزمان حل‌شده و وارد حلق می‌شود روزه باطل است
در صورت شک اعتنا نکند و اگر یقین دارد چنانچه بیرون آوردن آن هرچند به‌وسیله دستمال موجب عسر و حرج نشود باید بیرون بیاورد، البته اگر خون مستهلک شود فروبردن آب دهان اشکال ندارد و اگر درمان کار شاقی نباشد بهتر است اقدام کند.
هرگاه قصد اقامت ده روز در آن محل کرده نماز و روزه او تمام است و هرگاه لااقل هفته‌ای سه روز به مدت حداقل دو ماه، رفت‌وآمد می‌کند باز نماز و روزه او تمام است و اگر در محلي يک سال يا بيشتر بماند يا در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته در جايي بماند در آن محل نيز نماز و روزه تمام است.
زنانى كه بچه شير می‌دهند خواه مادر بچه باشند يا دايه، اگر روزه گرفتن باعث كمى شير آنها و ناراحتى بچه شود روزه بر آنها واجب نيست، ولى براى هرروز همان كفّاره (يك مد طعام 750 گرم) گندم یا جو یا مانند آن واجب است، بعداً نيز بايد روزه را قضا كنند، امّا اگر روزه براى خودشان ضرر داشته باشد، نه‌روزه واجب است و نه كفّاره، ولى بايد بعداً روزه‌هايى را كه نگرفته‌اند قضا نمايند، البته اگر روزه برای خود زن ضرر داشته باشد و نتواند تا سال بعد قضا نماید، قضا نیز ندارد.
زنان بارداري که روزه براي حمل آنها ضرر دارد روزه گرفتن بر آنها واجب نيست، ولى كفّاره براي هرروز (یک مد طعام 750 گرم) گندم یا جو یا مانند آن بايد بدهند و بعداً قضای آن را به‌جا آورند، امّا اگر روزه براى خودش ضرر دارد روزه بر او واجب نيست كفّاره هم ندارد، ولى بعداً قضا می‌کند، البته درصورتی‌که روزه برای خود او ضرر دارد اگر نتواند تا سال بعد به‌جا آورد قضا ندارد.
دختران با تمام شدن نه سال قمري (8 سال و 8 ماه و 25 روز شمسي) بالغ می‌شوند، ولي چنانچه قادر بر انجام برخي از تکاليف مثل روزه نباشند، انجام آن براي آنها واجب نيست؛ و اگر تا ماه رمضان سال بعد قادر بر قضاي آن‌هم نباشند، قضا نيز ندارد، ولي براي هرروز بايد فقيري را سير کنند.
سختي کار مجوز افطار روزه نمی‌گردد و چنانچه بتواند، بايد ساعت کاري خود را تغيير دهد و يا در ماه رمضان کارهاي سبک‌تري انجام دهد. در غير اين صورت، تنها مجوز افطار اين است که در برخي روزها (مثلاً هفته‌ای 3-4 روز) قبل از ظهر به مقدار مسافت شرعي از شهر خارج و در آنجا افطار کند و برگردد و تا ماه رمضان سال آينده قضاي آن را بجا آورد.
روزه بر كسانى كه مبتلا به بيمارى استسقا هستند، يعنى زياد تشنه می‌شوند و توانايى روزه گرفتن را ندارند و يا براى آنها بسيار مشكل است واجب نيست، ولى بايد براى هرروز يك مد طعام كه در مسئله قبل به آن اشاره شد كفّاره بدهند و بهتر است كه بيش از مقدار ضرورت آب نياشامند و اگر بعداً بتوانند قضا كنند احتياط واجب قضا كردن است.
ورثه وظيفه‌اى در اين زمينه ندارند؛ ولى چنانچه به مقدار توان نمازها و روزه‌های وى را قضا كنند كار بسيار خوبى است.
این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.
شست و شوى دهان با آب يا دارو: 1- اگر آن را بیرون بریزد روزه صحیح است. 2- اگر از اوّل بداند بی‌اختیار فرو می‌رود و چنین شود روزه باطل است و كفّاره نیز دارد. 3-اگر برای وضو آب در دهان کند و بی‌اختیار فرورود روزه‌اش صحیح است ولی اگر برای خنک شدن یا بدون هدف باشد روزه باطل است و فقط قضا دارد. 4- اگر فراموش كند روزه است و آب را فروبرد روزه‌اش باطل نیست.
