مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این حکم در صورتی است که بار اول و دوم و سوم هر کدام تعزیر برای او اجرا شده باشد که در مرحله چهارم حکم شدید دارد.

چنانچه عذر شرعی داشته است باید برای هرروز دو نفر مسکین را اطعام کند و اگر عذر عرفی داشته بچه‌ها باید بعداً قضا کنند و نیازی به وصیت نیست، البته اگر عذر نداشته و عمدی بوده است باید 62 فقیر را برای هرروز سیر کند.

کسي که روزه قضا دارد:1- نمی‌تواند روزه مستحبي بگيرد.2- می‌تواند روزه مستحب را نذر کند، مشروط بر این‌که بعد از روزه‌هاي قضا، بتواند آن را بجا آورد. به اين معنا که اگر مثلاً ده روز، روزه قضا دارد و تا ماه رمضان آينده بيشتر از ده روز باقی‌مانده، می‌تواند نذر روزه کند ولي اگر فقط ده روز باقی‌مانده، با توجه به این‌که در اين حالت بايد روزه قضا را بگيرد، نذر روزه مستحبي اشکال دارد.3- می‌تواند روزه نيابتي بگيرد.

چنین آمارهایى درصورتی‌که از اطبّاى متعهّد شنیده شود طبعاً موجب خوف ضرر می‌شود و روزه با آن واجب نیست.

در هرسال واجب است همه افراد مكلّف يك ماه مبارك رمضان را روزه بدارند.

در فرض سؤال روزه بگیرد و هرگاه شوهر از او خوردن غذا و ... را خواست انجام دهد و بعد قضای آن روز را بجا آورد.

مردم معمولاً در فصل تابستان نیز روزه می‌گیرند و به کارهای زندگی (البته به‌صورت سبک‌تر) ادامه می‌دهند ولی چنانچه بعضی افراد ضعیف باشند و طاقت روزه پی‌درپی نداشته باشند می‌توانند یک‌درمیان روزه‌بگیرند و در زمستان بقیه را قضا کنند.

درس خواندن مجوز افطار روزه نمی‌گردد و چنانچه بتواند، باید ساعت مطالعه خود را تغییر دهد و به فاصله زمانی افطار تا سحر و یا زمان‌هایی که توان بیشتری برای درس خواندن دارد موکول نماید. در غیر این صورت، تنها مجوز افطار این است که در برخی روزها (مثلاً هفته‌ای 3-4 روز) قبل از ظهر به مقدار مسافت شرعی از شهر خارج و در آنجا افطار کند و برگردد؛ و تا ماه رمضان سال آینده قضای آن را بجا آورد.

روزه از عبادات است و لازم است با نيّت به‌جا آورده شود، در موقع نيّت لازم نيست به زبان بگويد، يا از قلب خود بگذراند همين اندازه كه در نظرش اين باشد كه براى اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد كافى است.

بايد احتياطاً كمى قبل از اذان صبح و كمى هم بعد از مغرب، ازآنجام مبطلات روزه خوددارى كند تا يقين حاصل كند كه تمام اين مدّت را روزه داشته است.

هرگاه كسى بخواهد روزه‏اى غير از روزه ماه رمضان به‌جا آورد بايد آن را معيّن كند، مثلاً نيّت كند روزه قضا می‌گیرم، يا روزه نذر به‌جا می‌آورم.

در ماه مبارك رمضان‌ همين اندازه كه نيّت كند فردا را روزه می‌گیرم كافى است، بلكه اگر نداند ماه رمضان است يا بداند و فراموش كند و روزه ديگرى را قصد كند روزه ماه رمضان حساب می‌شود، ولى اگر عمداً در ماه مبارك رمضان نيّت روزه غير ماه رمضان را كند (درحالی‌که می‌داند در ماه رمضان روزه غير ماه رمضان صحيح نيست) روزه او باطل است، يعنى نه از رمضان حساب می‌شود و نه از غير آن.