در صورت توانایی باید روزه را بگیرد و همگان این قدرت را دارند و الا بنا بر احتیاط واجب باید از چیزهاى دیگر اجتناب نماید و براى هرروز یک مد طعام کفّاره بدهد.
تیمم کردن کار ساده‌ای بوده و او می‌توانسته بر سنگ‌های بدنه سالن ترمینال تیمم کند بنابراین در فرض سؤال بنا بر احتیاط واجب قضای آن روز را بجا آورد.
چنین شخصی کثیر السفر محسوب می‌شود و روزه بر او واجب می‌شود.
درصورتی‌که شوهر شما به‌صورت جدی چنین تقاضایی دارد و می‌توانید به این سفر بروید طبق خواسته او عمل کنید و روزه را بعداً قضا نمایید.
اگر سر را به زیرآب نکند اشکالی ندارد.
كسى كه شغلش مسافرت نيست، ولى مسافرت مقدمه شغل اوست، مانند معلّم و كارگر و كارمندى كه خودش ساكن شهرى است و همه روز براى انجام كار به نقطه ديگرى می‌رود كه رفت‌وآمد او هشت فرسخ يا بيشتر است، بايد نماز را تمام بخواند و روزه را بگيرد.
درصورتی‌که یقین به اشتغال ذمه نداشته باشد مانعی ندارد.
هرگاه انسان در محلي زندگي می‌کرده و وطن او بوده، چنانچه ازآنجا اعراض کند، يعني ديگر قصد نداشته باشد در آنجا زندگي کند، هرچند گاهي به‌عنوان مسافرت و ديدار بستگان و دوستان به آنجا برود، روزه‌اش در آنجا صحیح نیست، خواه در آنجا ملکي داشته باشد يا نه و خواه اقوام و بستگانش در آنجا زندگي کنند يا نکنند، مگر اينکه سالي سه چهار ماه (هرچند به‌صورت پراکنده) در آنجا اقامت داشته باشد.
در حال اختیار هم می‌تواند چنین کند و روز عید را نباید روزه بگیرد و بقیه را بعدازآن می‌گیرد.
با توجه به آنچه نوشته‌اید قضا دارد ولی کفاره ندارد.
در مورد تبرع اشکالی ندارد و آنچه اشکال دارد جایی است که به کمتر از قیمت به دیگری واگذار نماید.
