هرگاه مرد در ماه رمضان همسر خود را اکراه به مفطرات ديگر (به‌غیراز جماع) كند گناه كرده، امّا كفّاره بر هیچ‌کدام واجب نيست؛ ضمناً آن‌کسی كه روزه‌اش را خورده، بايد قضا كند.
فقیری که کفاره را به‌صورت نقدی دریافت می‌کند باید تمام آن‌ها را صرف تهیه نان کند.
هرگاه يقين كند كه آن روز اوّل ماه رمضان است و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفّاره بر او واجب نيست.
اگر در عرف آن را دود غليظ بدانند و عمداً و با توجه استنشاق شود، روزه اشکال دارد و اگر مشکوک باشد، اشکالي ندارد.
آن یک روز را به نیت روزه نذر بگیرد و یک روز در آخر به نیت روزه کفاره اضافه کند.
درصورتی‌که بداند فقیر آن وجه را صرف خرید نان کرده اشکالی ندارد والا تکرار کند.
اگر نداند يا فراموش كند ماه رمضان است و روزه نگيرد و بعدازظهر ملتفت شود يا قبل از ظهر درحالی‌که افطار كرده باشد، بايد به احترام ماه رمضان تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد و بعد از ماه رمضان آن روز را قضا كند.
در تمام موارد احتیاط واجب آن است که قضا نذر را نیز به جا آورد.
داشتن روزه قضا مانع از روزه کفاره نیست در ضمن کفاره قسم اول اطعام ده مسکین و یا لباس پوشاندن به ده فقیر می‌باشد و اگر توانایی بر آن‌ها نداشت سه روز روزه است.
با توجه به آنچه نوشته‌اید باید به نذر خود عمل نماید، زیرا ملاک، نداشتن روزه قضا هنگام نذر کردن روزه است.
