مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این مسئله دو صورت دارد: گاه براى طبیب خوف ضرر حاصل می‌شود، یعنى احتمال قابل‌توجهی نسبت به زیان داشتن روزه براى او حاصل می‌شود، در اینجا می‌تواند همان را به بیمار منتقل کند، چنانچه بیمار از قول طبیب خوف ضرر پیدا کرد روزه را ترک می‌کند. صورت دوّم آن است که احتمال ضعیف و کم‌رنگی باشد، در اینجا نمی‌توان ترک روزه را به بیمار توصیه کند.

روزه در تمام‌روزهاى سال، غير از روزه‏هاى حرام و مكروه، مستحب است، ولى بعضى از روزها تأكيد بيشترى دارد ازجمله:1- پنجشنبه اوّل و آخر هرماه و اولین چهارشنبه بعد از روز دهم ماه، حتّى اگر كسى این‌ها را به‌جا نياورد مستحب است قضا كند.2- سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم هرماه.3- روز اوّل و سوم و هفتم محرّم.4-روز تولّد پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله (17 ربیع‌الاول).5- روز عيد نوروز.

روزه گرفتن در تمام ماه رجب و شعبان مستحب است و اگر نتواند قسمتى از آن را روزه بگيرد، هرچند يك روز باشد.

بله در سایر روزها می‌تواند روزه مستحب بگیرد، مثلاً اگر نذر او این بوده که یک‌ نیمه‌ی شعبانی را روزه بگیرد می‌تواند در روزهای دیگر روزه مستحب بگیرد.

روزه صحیح نبوده و نمی‌توانید نیّت نمایید، ولی انشاء الله از ثواب آن برخوردار خواهید بود.

اگر مد طعام را انتخاب کند می‌تواند روزه مستحب بجا بیاورد و الا بنا بر احتیاط واجب نمی‌تواند روزه مستحب بگیرد. در ضمن همین‌که نیت کند مد طعام را پرداخت کند کافی است.

اگر بيشتر هفته‌ها اعزام می‌شوند و اعزام به‌طور مكرّر است، نماز و روزه آن‌ها تمام است. در غير اين صورت شكسته است.

اگر به فضاى دهان وارد نشود يا بدون اختيار فرورود مانعى ندارد.

بايد روزه بگيرد.

مكروه است، ولى روزه را باطل نمی‌کند.

در حال حاضر شما مكلّف به‌روزه نيستيد و احتياط واجب آن است كه اگر قدرت داريد براى هرروز به‌اندازه یک مدّ طعام (۷۵۰. گرم گندم) به شخص نيازمندى بدهيد. همچنين براى ايّام گذشته كه روزه نگرفته‌اید و تا سال بعد هم توانايى بر روزه نداشته‌اید.

روزه از آن‌ها ساقط است؛ و به‌جای آن، درصورتی‌که قدرت مالى داشته باشند براى هرروز یک مدّ طعام كفّاره می‌دهند.