مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

این کار جایز نیست مگر در مواقع ضرورت؛ که آن نیز موجب بطلان روزه است.

در چند صورت قضاى روزه لازم نيست:الف) هرگاه چيز ديگرى غیر از مايعات را در دهان ببرد و بی‌اختیار فرورود، يا آب داخل بينى كند و بی‌اختیار فرورود.ب) در ماه رمضان اگر بعد از تحقيق يقين كند صبح نشده و چيزى بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده است.ج) اگر فراموش كرده كه روزه است و آب را فروبرد.د) اگر براى وضو آب در دهان كند و بى‏اختيار فرورود.ه) كسى با همسر خود بازى كند و اطمينان داشته باشد كه با اين كار منى خارج نمى‏شود و تصادفاً خارج شود.و) درصورتی‌که در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد؛ ولى در خواب اوّل بيدار نشود.

گرفتن روزه در این روز مستحب است.

روزه‌دار بنا بر احتياط واجب تمام سر را عمداً در آب فرونبرد، حتّى اگر بقيّه بدن بيرون از آب باشد؛ امّا اگر تمام بدن و قسمتى از سر زیرآب برود ولى مقدارى از سر بيرون باشد روزه باطل نمی‌شود. همچنین فروبردن سر در مايعاتى مانند گلاب و آب‌های مضاف ديگر نیز حكم آب مطلق را دارد.

مسافر مكروه است در روز ماه‏ رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند، همچنين جماع براى او مكروه است.

هرگاه به گفته كسى كه سخنش قابل‌اعتماد نيست و می‌گوید غروب شده افطار كند، بعد بفهمد غروب نبوده، قضا و كفّاره بر او واجب است.

در فرض سؤال روزه باطل است.

در فرض سؤال، روزه را باطل نمی‌کند.

هیچ یک استحباب ندارد.‌

ورثه وظيفه‌اى در اين زمينه ندارند؛ ولى چنانچه به مقدار توان نمازها و روزه‌های وى را قضا كنند كار بسيار خوبى است.

این تقدّم، فتوا است.

با خوردن حتی یک قطره آب، روزه باطل می‌شود و این‌که برخی می‌گویند اگر روزه‌دار تشنه شد می‌تواند آب بخورد و روزه او هم باطل نمی‌شود هم ازنظر سند و هم ازنظر دلالت اشکال دارد و اگر کسی چنین فتوایی دهد خلاف فتوای فقهای اسلام است.