حکم این مسئله شامل روزه کفاره نمی‌شود.
كسى كه می‌خواهد قضاى روزه ماه رمضان را بگيرد اگر بعد از اذان صبح بيدار شود و ببيند محتلم شده و بداند پيش از اذان صبح محتلم شده، اگر وقت قضاى روزه تنگ نيست بنا بر احتياط واجب روز ديگرى را روزه بگيرد، اگر وقت قضاى روزه تنگ است مثلاً پنج روز قضا به ذمّه دارد و پنج روز هم بيشتر به ماه رمضان باقى نمانده، همان روز را روزه بگيرد و روزه‌اش صحيح است.
در مورد روزه دستور به روزه تا پايان ماه است و بايد مطابق محلی که در آن است عمل کند و روزه را بگيرد هرچند مجموع روزه‌هایش 28 يا 31 روز شود.
اگر عمداً خون لثه، خون دندان و ... را فروببرد روزه را باطل می‌کند ولی اگر بی‌اختیار باشد روزه صحیح است.
بايد قبل از شروع اذان، از مبطلات روزه ازجمله خوردن و آشاميدن دست کشيد ولي اگر بدون اطلاع از شروع اذان و يا از روي ندانستن حکم، ادامه داده است درصورتی‌که تا پيش از پايان اذان خوردن و آشاميدن را ترک کرده، استثنائا روزه این روز صحيح است.
در فرض سؤال آن روزی که در آن است را به پایان می‌رساند و ادامه نمی‌دهد و کفاره را پرداخت می‌کند.
هرگاه كسى بخواهد روزهاى غير از روزه ماه رمضان به‌جا آورد بايد آن را معيّن كند، مثلاً نيّت كند روزه قضا می‌گیرم، يا روزه نذر به‌جا می‌آورم.
روزه صحیح نبوده و نمی‌توانید نیّت نمایید، ولی انشاء الله از ثواب آن برخوردار خواهید بود.
روزه باطل نیست اما باید سعی کند نمازش قضا نشود. چنانچه قضا شد احتیاط واجب آن است که پیش از نماز واجب بعدی همان روز، آن را قضا کند.
اگر نصف سر را یک‌دفعه و نصف ديگر را دفعه ديگر، در آب فروبرد، روزه‌اش صحيح است، ولى اگر تمام سر را زیرآب ببرد امّا مقدارى از موها بيرون بماند روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.
هرگاه روزه خود را عمداً باطل كند، بعد به مسافرت برود، كفّاره از او ساقط نمی‌شود، ولى اگر عمداً روزه خود را باطل كند بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا بيمارى براى او پيدا شود كفّاره بر او واجب نيست.
