مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

چنین شخصی کثیر السفر محسوب می‌شود و روزه بر او واجب می‌شود.

در فرض سؤال چنانچه يك نماز چهار ركعتى خوانده باشد روزه‌اش صحيح است و بايد تا آنجا هست نمازها را تمام بخواند و روزه ماه رمضان را بگيرد امّا اگر نماز چهار ركعتى نخوانده فقط روزه همان روزش صحيح است و نمازها را نيز بايد شكسته بخواند.

در مورد روزه دستور به روزه تا پايان ماه است و بايد مطابق محلی که در آن است عمل کند و روزه را بگيرد هرچند مجموع روزه‌هایش 28 يا 31 روز شود.

مسافر مكروه است در روز ماه‏ رمضان در خوردن و آشاميدن، خود را کاملاً سير كنند، همچنين جماع براى او مكروه است.

هرگاه مسافر پيش از ظهر به‌جايى برسد كه قصد ده روز توقّف دارد، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.

هرگاه مسافر پيش از ظهر وارد وطن شود، چنانچه كارى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد بايد روزه بگيرد و اگر انجام داده بايد بعداً قضا كند و مستحب است باقيمانده آن روز را امساك نمايد، ولى اگر بعدازظهر وارد شود نمی‌تواند روزه بگيرد.

اگر پيش از ظهر مسافرت نمايد روزه‌اش باطل است، ولى قبل از آن‏كه به حدّ ترخص برسد نمی‌تواند روزه را افطار كند و اگر پيش از آن افطار كند كفّاره بر او واجب است (منظور از حدّ ترخص جايى است كه صداى اذان شهر را نشنود، يا به‌جايى برسد كه ازنظر مردم شهر پنهان گردد).

هرگاه روزه‌دار بعدازظهر مسافرت نمايد بايد روزه خود را تمام كند.

هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.

كسى كه اصلاً نمی‌داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزه‌اش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسئله را بفهمد روزه‌اش باطل می‌شود.

روزه را در سفر نمی‌توان انجام داد حتی در مکه و مدینه مگر اینکه قصد ده روز کند و سه روز روزه مستحبی در مدینه یک استثناء است.

مسافر می‌تواند براى گرفتن حاجت، سه روز در مدينه‌ روزه مستحبی بگيرد (هرچند قصد ده روز نكند) ولى احتياط واجب آن است كه روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه را اختيار كند.