اگر شخصى از سال‌های قبل مستطيع بوده و فعلاً به خاطر كسالتى كه دارد، مسافرت با هواپيما، برايش ميسّر نيست و غير از هواپيما وسيله ديگرى برايش فراهم نمى‌شود، درصورتی‌که اميد بهبودى نداشته باشد بايد نايب بگيرد.
عدم ترتيب در اينجا مشکل‌ساز نيست، بلكه حتى اگر تعمّد داشته فقط كار خلافى انجام داده است.
اگر اميد به بهبودى او نباشد، گرفتن نايب با اجازه ولی او مانعى ندارد.
احتياط واجب آن است كه از نقاطى از شهر مکه، كه از مسجد تنعيم دورتر است (يعنى از محدوده حرم بيرون است) احرام نبندد (مسجد تنعيم نزدیک‌ترین حدّ حرم است).
در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را به‌عنوان نيابت انجام مى‌دهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مى‌تواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمى‌كند.
در این فرض باید فتوای مرجع خود را ملاک عمل قرار دهد.
درصورتی‌که پول قربانى و احرام آن‌ها از آن نباشد صحیح است و الا اشکال دارد و درهرحال گناه کرده است.
مانعى ندارد كه زنان به‌وسیله خوردن قرص و مانند آن از عادت ماهانه خود جلوگيرى كرده؛ تا بتوانند اعمال حج تمتّع، ازجمله طواف و نماز طواف را، در حال پاكى انجام دهند.
كسى كه حج بر او مستقرشده، يعنى سال اوّل با داشتن استطاعت از تمام جهات به حج نرفته، اگر بعداً به‌واسطه بيمارى، يا پيرى، قدرت رفتن را از دست بدهد، يا براى او بسيار مشقّت داشته باشد، واجب است نايب بگيرد، مشروط بر این‌که اميد خوب شدن و قدرت پيدا كردن در آينده را نداشته باشد.
ميقات احرام براى «حج تمتّع» «مکه» است و از هر جاى مکه (خواه مسجدالحرام، يا مساجد ديگر مکه، يا كوچه‌ها و خیابان‌ها و يا خانه و منزل باشد) كافى است؛ و بهتر از همه‌جا براى احرام حج، مسجدالحرام است.
نبايد گرفتار وسواس شد؛ ولى انجام عمل احتياطى بدون وسوسه مانعى ندارد.
