هرگاه غسل واجب يا مستحب معتبر ديگرى انجام داده كفايت مى‌كند و حجش صحيح است و اكنون وظيفه‌اى ندارد، ولى اگر هيچ غسلى نكرده، هرچند حجش اشكالى ندارد، امّا واجب است طواف‌ها و نمازهاى آن را اعاده كند و اگر خودش قادر نيست نايب بگيرد؛ و تا آن زمان از ارتباط با همسر اجتناب نماید.
اگر منظورش انجام غسل براى عادت ماهانه بوده و اسم آن را جنابت گذاشته، عملش صحيح است.
هرگاه شرايط و صفات عادت ماهيانه را نداشته باشد، حكم مستحاضه را دارد و با انجام‌وظیفه مستحاضه حج و طواف او صحيح است؛ اما در صورت داشتن تمام نشانه‌هاى حيض، حكم حيض را دارد. در ضمن زنان سادات در محيط ما حكم زنان قرشيّه را ندارند و آن‌ها نيز در پنجاه‌سالگی قمرى (حدود 5/48 سال شمسى) يائسه مى‌شوند، يعنى هرگونه خون مشكوكى ببينند حكم استحاضه را دارد.
هرگاه غسل ديگرى انجام داده كفايت مى‌كند؛ بنابراين، اعمالى كه بعد از غسل حيض يا جمعه انجام داده، ازجمله حج او، صحيح است، ولى نمازهايى را كه بعد از جنابت و قبل از اولین غسل خوانده بايد به‌تدریج قضا كند و اگر بعد از جنابت تا زمان حج هيچ غسلى نكرده، بايد طواف‌های عمره و حج و طواف نساء و نمازهاى آن را دوباره بجا آورد و اگر نمى‌تواند، نايب بگيرد و تا زمانى كه اين اعمال را اعاده نكرده، بايد از بوى خوش و ازدواج و محرّمانی كه با طواف نساء حلال مى‌شود، احتیاطاً اجتناب كند.
جايز است براى انجام حج واجب كسى را از طرف ميّت اجير كنند كه از «ميقات» حج را بجا آورد و پول آن از اصل تركه خارج مى‌شود و آن را «حج ميقاتى» مى‌نامند، ولى اگر ورثه اجازه دهند مى‌توان از طرف او «حج بلدى» انجام داد (كسى را اجير كنند تا از همان شهرى كه ميّت در آن بوده حج بجا آورد) و اين افضل است، ولى تفاوت قيمت حج بلدى و ميقاتى را فقط وارثان كبير بايد بپردازند.
شخصى كه براثر جهل به مسائل حج و فرانگرفتن احكام شرعى احرام نبندد، در حكم كسى است كه به‌واسطه فراموشى احرام را ترك كرده و حجش صحيح است.
اگر كسى آگاهانه و از روى عمد احرام را تا زمان فوت وقوف عرفات و مشعر ترك كند، حج او باطل است.
اگر احرام را فراموش كند و به منى يا عرفات برود، واجب است به مکه بازگردد و احرام ببندد و چنانچه براثر تنگى وقت يا عذر ديگرى، بازگشت به مکه ممكن نشود از همان‌جا كه هست (عرفات، يا مشعر، يا منى) قبل از رمى جمرات و قربانى كردن محرم مى‌شود و اگر بعدازآن متوجّه شود، وقت احرام گذشته و حجش صحيح است.
اگر حج را به نيّت خالص بجا نياورد و آن را به ريا و مانند آن باطل كند، بايد سال آينده عمره و حج را اعاده نمايد.
هرگاه در همان ماه قمرى برگردد احرام لازم نيست.
هرگاه احرام را فراموش كند و پس از انجام تمام اعمال حج يادش بيايد، حجش صحيح است، ولى اگر بعد از وقوف به عرفات و مشعر و قبل از انجام تمام اعمال حج يادش بيايد، احتياط مستحب آن است كه حجش را به همان صورت تكميل نموده و در سال بعد نيز اعاده كند.
نيّت بايد خالص و براى اطاعت خداوند باشد و ريا كردن موجب بطلان عمل است.
