پسر به زن‌پدر خود نامحرم نیست و پدر بدون دلیل شرعی نمی‌تواند فرزندش را از خانه‌اش بیرون کند.
فروختن فرزند به‌هیچ‌عنوان جایزنیست ولی اگر توانایی ندارند می‌توانند سرپرستی او را به دیگری بدهند و در مورد ارگان‌ها نیز همین حکم جاری است.
تا ضرورت قطعی وجود نداشته باشد باید از تنبیه بدنی خودداری کرد و به فرض ضرورت قطعی، باید طوری باشد که آسیبی به بدن نرسد و حتی سرخ و کبود نشود.
در فرض سؤال مستحب است و مانعی ندارد.
درصورتی‌که خودش بتواند باید به این کار اقدام کند یعنی او را نزد طبیبی ببرند تا او را ختنه کند.
درصورتی‌که یقین دارند که فرزند از این ازدواج حاصل‌شده فرزند متعلق به همین دو نفر است و تفاوتی با بقیه فرزندان نمی‌کند.
چنانچه تولّد بچّه از آن زن معلوم باشد و شوهر ادّعا کند که بعد از یک سال از مسافرت او بوده و دلیلى بر ادّعاى خود نداشته باشد، آن بچّه متعلّق به آن زن و شوهر است و با هر دو محرم است و از هر دو ارث می‌برد ولى اگر مرد بتواند با دلیل شرعى ثابت کند که بعد از یک سال از سفر او متولدشده است فرزند او محسوب نمی‌شود.
كسى كه از زنا متولدشده هرگاه زن بگيرد و بچه‌ای پيدا كند آن بچه حلال‌زاده است.
هرگاه مردى روز ماه مبارك رمضان يا در حال عادت همسرش، با او نزديكى كند گناه كرده، ولى بچه‌ای كه از آنان به دنيا می‌آید حلال‌زاده است.
حقوق شرعیِ این زن و بچّه بعد از اثبات ازدواج و تولّد، درهرحال ثابت است.
هر چند مرتکب فعل حرام شده، ولي همسر او مطّلقه نشده، و فرزند او حلال زاده است مانند آميزش در دوران عادت ماهيانه.
با توجّه به این‌که كتمان اين حقيقت در حال و آينده منشأ مشكلات مختلف شرعى است، سزاوار است تدريجاً و به‌طور غیرمستقیم، او را از حقيقت مسئله آگاه سازند؛ و اگر طبق موازین شرعی برای فرزندخواندگی اقدام کرده باشند، فرزند محرم آن‌ها است.
