حکم آبهای ايستاده كنار نهرها
آیا آبهای ايستاده كنار نهرها كه متّصل به نهر است، حکم آب جاری را دارد؟
آری؛ حكم آب جارى دارد.
آری؛ حكم آب جارى دارد.
اینگونه آبها مضاف نیست و شستشو با آن موجب طهارت است.
آب آبگرمکن در فرضی که بیان کردید در حکم آب جاری است.
آنچه متّصل بیاید هرچند آب در پمپ و امثال آن قطع و وصل میشود در حکم آب جاری است. چون در روایت عبارت «إن له مادّة» آمده است یعنی پیوسته جریان دارد و تا هر وقت شیر باز است آب میآید. مانند آب چاهی که چند دلو بیشتر آب ندارد ولی آب آن تمام نمیشود و هر چه بردارند جایگزین میشود ولو آرام و بهمرور.
هرگاه آب مضاف با چيز نجسى ملاقات كند نجس میشود، مگر در سه صورت: اوّل اينكه از بالا به پايين بريزد، مثلاً گلاب را از گلابدان روى دست نجسى بريزيم، گلابهایی كه در گلابدان است نجس نمىشود. دوم اينكه مانند فوّاره با فشار از پايين به بالا رود، در اين صورت نيز تنها آن قسمت كه با نجس ملاقات كرده نجس میشود. سوم آنکه بهقدری زياد باشد كه بگويند نجاست به آن سرايت نكرده، مثل اينكه استخر بزرگى از آب مضاف باشد و نجس در گوشهای از آن بيفتد يا لوله طولانى از نفت باشد و نجس با یکطرف آن ملاقات كند، در اينگونه موارد، بقيّه نجس نمىشود.
تنها همان گوشهای که مثلاً قطره خونی در آن افتاده و اطرافش نجس میشود ولی به بقیه استخر سرایت نمیکند.
جایز نیست و باید با رضایت مسئولین اداره مربوطه باشد.
با خوردن حتی یک قطره آب، روزه باطل میشود و اینکه برخی میگویند اگر روزهدار تشنه شد میتواند آب بخورد و روزه او هم باطل نمیشود هم ازنظر سند و هم ازنظر دلالت اشکال دارد و اگر کسی چنین فتوایی دهد خلاف فتوای فقهای اسلام است.
ابتدا به نمک برای هر غذایی است و ارتباط خاصی با افطار ندارد.
هرگاه وقت نماز تنگ است و اگر جستجوى آب کند وقت مى گذرد جستجو لازم نیست، ولى اگر بتواند مقدارى جستجو کند همان مقدار لازم است.