مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

دست مصنوعى حکم جبیره ندارد.

اگر یقین به این امر دارد نمازهایی که با این نوع وضو خوانده تدریجاً قضا کند و اگر یقین ندارد چیزی بر عهده او نیست.

اگر گمان مى كرد آب از خود اوست و بعد از وضو معلوم شد مال ديگرى است، وضوى او صحيح است و بايد قيمت آن را به صاحبش بدهد.

كسى كه در كف دست و انگشت هایش جبيره دارد و در موقع وضو دست تر روى آن كشيده، مى تواند مسح سر و پا را با همان رطوبت انجام دهد و اگر كافى نباشد، از جاهاى ديگر وضو رطوبت مى گيرد.و اگر در موقع وضو دست تر روی جبیره نکشیده و یا رطوبت اعضای دیگر برای مسح کفایت نمی‌کند احتیاط آن است که هم با ذراع و هم با دست دیگر مسح را انجام دهد.

هرگاه يكى از اعضاى وضو قبلاً نجس بوده و بعد از وضو شك كند كه آن را پيش از وضو آب‌کشیده يا نه؛ وضوى او صحيح است، ولى بايد براى نماز آن را آب بكشد و اگر چيزى با آن ملاقات كرده تطهير كند.‌

یقین مکلَّف کفایت نمی کند و در نماز طهارت شرط واقعی و ملاک می باشد، بنابراین باید وضو و عبادتی را که انجام داده تکرار نماید.

شستن کافی است.

براي کسي که وضو ندارد حرام است که به مواردي که ذکر مي شود دست بزند يا عضوي از بدنش با آنها در تماس باشد.

در فرض سؤال نمازها را قضا کند.

اگر در جاى وضو يا غسل چيزى چسبيده كه برداشتن آن ممكن نيست، يا بسيار مشقّت دارد بايد به دستور جبيره عمل كند، يعنى اطراف آن را بشويد و روى آن را دست بكشد.

هرگاه زخم يا دمل يا شكستگى در صورت و دست ها است و روى آن باز است؛ اما آب ريختن روى آن ضرر دارد، كافى است اطراف آن را بشويد، ولى اگر كشيدن دست تر بر آن ضرر ندارد بايد دست تر بر خود آن نيز بكشد و اگر ضرر دارد مستحب است پارچه پاكى روى آن بگذارد و دست تر روى آن بكشد.

اگر موالات به هم نخورد اشکالی ندارد.