احتیاط واجب آن است که بین وضو و تیمم جمع نماید بدین نحو که اگر ممکن است صورت خود را زیر شیر آب گرفته یا به صورت ارتماسی بشوید و برای مسح اگر به آسانی بتواند نائب بگیرد که از رطوبت صورت او بگیرد و برای او مسح کند این کار را انجام دهد در غیر اینصورت مسح ساقط است و بعد پیشانى خود را آهسته بر چیزى که تیمّم بر آن جایز است بمالد.
هنگام وضو دادن فرد، نایب با دستان خود صورت او را می شوید و احتیاط آن است که فاصله بین انگشتان منوب عنه را رعایت نماید و آن مقدار را بشوید.
لازم نيست نيّت را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند، همين اندازه كافى است كه اگر از او بپرسند چه مى كنى؟ بداند وضو مى گيرد.
درصورتی که مانع رسیدن آب به بدن نباشد اشکالی ندارد و اگر مانع باشد تنها در صورت ضرورت جایز است، و در این صورت حکم جبیره دارد مگر این که واقعا کشت حقیقی باشد و جزء بدن شود و در صورت تشرف به حج در فرض اوّل باید یک کفّاره برای عمره و یک کفّاره برای حج بدهد.
آن قسمت را بشوید سپس دست چپ را کامل شستشو می دهد.
وظیفه مربّى ارشاد آنهاست، ولى این امر مانع از شرکت در کلاس قرآن نمى شود.
هرگاه چیزى از پشت‌پا، یا پیشِ سر، براى مسح کردن ـ ولو به‌اندازه یک انگشت ـ سالم باشد، بر آن مسح می‌کند و اگر نباشد، جبیره اى بر آن می‌گذارد، و وضوى جبیره اى می‌گیرد و بنا بر احتیاط واجب تیمم نیز بنماید.
برای وضو حدود یک لیتر و برای غسل حدود چهار لیتر در روایات وارد شده است.
وضو را به قصد قربت يعنى برای خدا انجام دهد، بنابراین اگر به قصد ريا و خودنمايى يا براى خنک شدن بدن و مانند آن بگيرد باطل است، ولى اگر تصميم قطعى دارد كه براى اطاعت فرمان خدا وضو بگيرد در ضمن مى داند خنك هم مى شود، ضررى ندارد.
هنگام شستن صورت باید از بالا به پایین شسته شود و بالعکس آن جایز نیست و وضو باطل است.
در فرض سؤال حکم اسماء متبرکه را دارد، و بنابر احتیاط واجب مس بدون وضوی آن جایز نیست.
ایشان مى توانند وضو بگیرند و مشغول قرائت قرآن شوند و مادام که فاصله زیادى نشده، مى توانند خطّ قرآن و اسامی مقدسه را لمس کنند.
