مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مسواک محسوب نمی شود مگر اینکه با دست به دندانها کشیده شود.‌

بنابر احتیاط واجب قضای نماز است.‌

در فرض سؤال وضو صحیح بوده و عملاً جبیره حاصل شده است.

كسى كه شخصاً قادر به وضوگرفتن نيست بايد كسى را كمك بگيرد كه او را وضو دهد و چنانچه مزد هم بخواهد در صورت توانايى بايد بدهد، ولى بايد خود او نيّت وضو كند و با دست خود مسح نمايد و اگر نمى تواند بايد ديگرى دست او را بگيرد و به محل مسح بكشد و اگر اين هم ممکن نیست، بايد از دست او رطوبت بگيرد و با آن رطوبت سر و پاى او را مسح نمايد، ولى در اين صورت احتياط واجب اين است كه تيمّم هم بكند.ضمناً انسان هر يك از كارهاى وضو را كه مى تواند به تنهایی انجام دهد، نبايد كمك بگيرد.

هرگاه دست شخصی بيش از حدّ معمول بزرگ يا كوچك باشد اعتبارى به آن نيست، بلكه بايد ببيند افراد معمولى چه اندازه از صورت خود را مى ‏شويند، او هم همان مقدار را بشويد، همچنين كسى كه رستنگاه موى او بسيار بالا يا بسيار پايين است مطابق افراد معمولى صورت خود را مى‏ شويد.‌

به‌قصد خارج‌کردن مانعی ندارد و اگر می‌تواند باید خارج کند و در ظرف دیگر بریزد و اخراج با پارچه نیز در صورت امکان همین حکم را دارد و اگر مسئله را می‌دانسته و تیمم کرده است تیمم باطل است و اگر هم نمی‌دانسته، تیمم اشکال داشته است.‌

یکی از شرایط وضو این است که استفاده ی آب برای شخص مانعی نداشته باشد، بنابراین اگر ترس ضرر دارد، يا می ترسد اگر آب را به مصرف وضو برساند تشنه بماند، بايد تيمّم كند.

در هر زماني می تواند وضو را به نيت طهارت بگيرد و تا زماني که وضو دارد می تواند با آن هر نمازي بخواند؛ اما احتياط آن است که اگر به نيت نماز واجب وضو می گیرد نزديک وقت نماز باشد (مثلاً 10 الي 15 دقيقه قبل از اذان).

اگر در صحن يكى از امامان علیهم السلام يا امام زادگان كه سابقاً قبرستان بوده حوض يا نهرى بسازند، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را مخصوص قبرستان وقف كرده اند، وضوگرفتن از آن حوض يا نهر اشكال ندارد.

وضوگرفتن از نهرهاى بزرگ و كوچك جايز است، هرچند انسان نداند صاحبان آنها راضى هستند، امّا اگر صاحب آنها از وضوگرفتن صريحاً نهى كند احتياط واجب ترك است و اگر مجراى نهر را بدون اجازه صاحبش تغيير داده اند، احتياط واجب آن است كه از آن وضو نگيرند.

آب‌طلا، حکم طلا را ندارد و شیر و ناودان حکم ظرف را ندارند و در مورد لوله نیز جای تأمل دارد.‌

درصورتی که مانع رسیدن آب به بدن نباشد اشکالی ندارد و اگر مانع باشد تنها در صورت ضرورت جایز است، و در این صورت حکم جبیره دارد مگر این که واقعا کشت حقیقی باشد و جزء بدن شود و در صورت تشرف به حج در فرض اوّل باید یک کفّاره برای عمره و یک کفّاره برای حج بدهد.