حکم صحبت کردن با نامحرم
گفتگو صحبت کردن با زن نامحرم بهطور کلّى چه حکمی دارد؟
چنانچه صحبت کردن بانام حرم از حد حرفهای عادی و معمولی فراتر رود و مفسده داشته باشد جایز نیست.
چنانچه صحبت کردن بانام حرم از حد حرفهای عادی و معمولی فراتر رود و مفسده داشته باشد جایز نیست.
شنيدن خنده و صداى زن نامحرم درصورتیکه بهقصد لذّت نباشد و سبب افتادن در گناه نشود اشكالى ندارد، ولى زن نبايد لحن صداى خود را طورى كند كه هوسانگیز باشد.
این کار بهاتفاق تمام علمای اسلام حرام است و از ضروریات دین شمرده میشود و احادیث متعددی در مورد آن در کتاب وسائل الشیعه، ج 14، ص 151 وجود دارد.
حیا آن است که انسان در مقابل گناهان خود را جمعوجور کند و کنار برود و علاقه مزبور را میتوان با اشتغال به مسائل علمی و تاریخی و کارهایی همانند خیاطی و کار با کامپیوتر فراموش کرد.
برقراري ارتباط دوستي با نامحرم جايز نيست و بايد بهصورت جدي از اين کار پرهيز نمود.
هرگونه تماس و ارتباط با نامحرم که موجب مفسده شود حرام است و در مورد اقوام و اساتید درصورتیکه جهات شرعیِ رعایت شود و سخنان عادی و معمولی باشد اشکالی ندارد.
در مجالس عمومی یا در کلاس درس یا مانند آن و صحبتهای عادی و معمولی مانعی ندارد اضافه بر آن جایز نیست مگر اینکه واقعاً بخواهند مقدمات ازدواج با یکدیگر را فراهم کنند.
مرد و زنى که میخواهند با یکدیگر ازدواج کنند، میتوانند با هماهنگی خانوادهها به مقدار لازم در جلسهای بنشینند و یکدیگر را ببینند و با یکدیگر صحبت کنند و اگر در یک جلسه مقصود حاصل نشد، میتوانند در چند جلسه باهم بنشینند و صحبت کنند، سپس تصمیم بگیرند.
دوست داشتن نامحرم تا زمانى كه منتهى به گناه و معصيتى نگردد گناه محسوب نمیشود.
کمک به نامحرم درصورتیکه به حرام منجر نشود اشکالی ندارد.
چنانچه در موقع پول دادن و مبادله اشیاء دستها عمداً باهم تماس پیدا نکند حرام نیست، ولى سعى کنند چنین اتّفاقى نیفتد، در مورد وسائل نقلیه و اماکن عمومی نیز تماس از روی لباس چنانچه مفسدهی خاصی نداشته باشد اشکالی ندارد، هرچند در وسائل نقلیه در صورت امکان بین خودشان حائلی مانند ساک یا کیف قرار بدهند.
اینگونه امور فقط در صورت ضرورت جایز است.