به هنگام طواف كردن به هر شكل برود مانعى ندارد؛ مى‌تواند آهسته يا تند، سواره يا پياده راه برود، يا حتّى بدود، ولى بهتر آن است كه به‌طور عادى و با آرامش راه برود و ذكر خدا گويد.
هرگاه به‌واسطه مانعى ـ مثل باطل شدن وضو، يا نجس شدن لباس و بدن، يا ازدحام جمعیت براى نماز جماعت روزانه و مانند آن ـ نتواند نماز طواف را بلافاصله پس از طواف بجا آورد، بعد از رفع مانع بجا مى‌آورد و طواف و نمازش صحيح است.
بلند خواندن دعاها در طواف مستحب و واجب، به‌طوری‌که مزاحمت براى ديگران فراهم شود، كار درستى نيست.
در مسئله طواف اشكالى ندارد.
طواف و سعى مزبور صحيح و عمره مذكور مُجزى است، ولى اگر عمداً باشد كفّاره دارد.
احتياط مستحب آن است كه طواف و نماز آن را اعاده كند.
فوریت تکلیفی است و نماز مذکور صحیح است و نیازی به اعاده ندارد.
انسان مى‌تواند به نيّت خود، يا به نيّت دوستانى كه در مکه نيستند، اعم از اموات و غير اموات، طواف مستحبی به‌جا آورد.
اگر از روى فراموشى يا ندانستن مسئله سعى را بر طواف مقدّم دارد، احتياط واجب آن است بعد از انجام طواف و نماز طواف سعى را دوباره بجا آورد.
لازم نيست سعى را بلافاصله بعد از طواف و نماز آن بجا آورد؛ بلكه اگر خسته شود، يا هوا گرم باشد، مى‌تواند آن را تا ساعت‌ها به تأخیر اندازد. حتّى بدون خستگى و گرما نيز تأخیر جايز است؛ ولى تأخیر آن تا روز بعد بدون ضرورت جايز نيست و اگر تأخیر انداخت، گناه كرده، ولى سعى او باطل نخواهد شد.
احتياط واجب آن است كه طواف‌ها و نماز طواف را بجا آورد.
احتياط ترك طواف مستحبی در اين دو حال است.
