هرگاه كسى مشغول طواف واجب باشد و وقت نماز فريضه، يا نافله وتر فرارسد، مى‌تواند طواف را قطع كرده و نماز را به‌جا آورد، سپس بقيّه طواف را تكميل كند؛ خواه قبل از سه شوط و نيم باشد، يا بعدازآن.
ملاك وظيفه خود اوست، ولى اگر به کیفیت خاصی اجیرشده، مثلاً از او خواسته‌اند كه بر طبق فلان فتوى عمل كند، بايد طورى انجام دهد كه هم آن کیفیت خاص مراعات شود و هم وظيفه‌اش انجام گردد.
رجوع به مجتهدى که اعلم یا حداقل مساوى دیگران باشد، مانعى ندارد.
اگر در طواف واجب، در آخر دور يا در وسط دور شك كند شش دور به‌جا آورده يا هفت دور، طواف او بنا بر احتياط واجب باطل است و بايد آن را رها كرده، از نو شروع كند. همچنين است در هر موردى كه یک‌طرف شك كمتر از هفت دور باشد.
اگر غير از روزه ماه مبارك روزه ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند روزه‌اش باطل است، ولى اگر يادش برود و پيش از ظهر يادش بيايد مى‌تواند نيّت كند مشروط بر اینکه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد.
هرگاه روزه روز معيّنى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل اينكه نذر كرده نيمه شعبان را روزه بگيرد) بنا بر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند و اگر در سفر است چنانچه امكان دارد درجایی قصد توقّف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.
چنانچه با تلقین بتواند نماز را بخواند احتیاط آن است که انجام دهند و نمازهایی که براثر نارسایی فکر انجام نداده، قضای آن‌ها بر پسر بزرگ‌تر واجب نیست.
هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل می‌شود، ولی کفاره ندارد.
هرگاه فرزند توانایى اداره کردن زندگى خویش را نداشته باشد و پدر بتواند نفقه او را بدهد بر او لازم است و سنّ خاصی شرط نیست; ولى فرزند نباید در تأمین زندگى خود کوتاهى کند، در صورت کوتاهى یا توانایی اداره کردن چیزى بر پدر نیست.
طواف مستحب مانند طواف واجب است؛ ولى در موارد زير تفاوت دارد: 1. در طواف مستحب وضو شرط نيست؛ هرچند افضل آن است كه با وضو باشد، ولى براى نماز طواف بايد وضو بگيرد.2. نماز طواف مستحب را در هرجایی از مسجدالحرام مى‌توان به‌جا آورد و لازم نيست پشت مقام ابراهيم باشد؛ حتّى در حال اختيار.3. موالات در طواف مستحب لازم نيست و مى‌تواند ميان شوط‌های آن جدايى بيندازد.4. قطع طواف نافله بدون عذر و ضرورت جايز است؛ اگرچه نخواهد بقيّه اشواط را بجا آورد؛ امّا طواف واجب، بنا بر احتياط مستحب، نبايد در غير موارد ضرورت قطع شود.5. شك در نقصان دورهاى طواف مستحب اشكالى ندارد و بنا را بر كمتر مى‌گذارد.6. «قِران» در طواف واجب جايز نيست؛ يعنى دو طواف را پشت سر هم بدون نماز نمى‌توان انجام داد، ولى در طواف مستحب جايز و مكروه است.7. قطع طواف مستحب در غير موارد ضرورت نیز جایز است و بعداً از هرکجا قطع كرده بقیه را به‌جا مى‌آورد و احتياج به گذشتن از نصف نيست.
كسى كه روزه قضاى ماه رمضان يا روزه واجب ديگرى (مثل روزه نذر یا قسم) بر ذمّه دارد جايز نيست روزه مستحبی بگيرد و اگر فراموش كند و روزه مستحبی بگيرد چنانچه قبل از ظهر يادش بيايد می‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند، ولى اگر بعدازظهر باشد روزه او باطل است.
