مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

مانعی ندارد.

كسى كه روزه قضاى ماه رمضان يا روزه واجب ديگرى (مثل روزه نذر یا قسم) بر ذمّه دارد جايز نيست روزه مستحبی بگيرد و اگر فراموش كند و روزه مستحبی بگيرد چنانچه قبل از ظهر يادش بيايد می‌تواند نيّت خود را به روزه واجب برگرداند، ولى اگر بعدازظهر باشد روزه او باطل است.

اگر غير از روزه ماه مبارك روزه ديگرى بر انسان واجب باشد، مثلاً نذر كرده كه روز معيّنى را روزه بگيرد، چنانچه عمداً تا اذان صبح نيّت نكند روزه‌اش باطل است، ولى اگر يادش برود و پيش از ظهر يادش بيايد مى‏تواند نيّت كند مشروط بر اینکه کاری که روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد.

هرگاه روزه واجب غير معيّن بر ذمّه دارد (مانند روزه قضاى ماه رمضان يا روزه كفّاره) وقت نيّت آن تا ظهر باقى است، يعنى چنانچه چيزى كه روزه را باطل می‌کند انجام نداده باشد و قبل از ظهر نيّت‏ كند روزه او صحيح است.

هرگاه در ماه رمضان يا هرروزه واجب معيّن ديگر، از نيّت روزه برگردد، يا مردّد شود كه روزه بگيرد يا نه‌روزه‌اش باطل می‌شود، ولی کفاره ندارد.

اگر شخص نيّت كند چيزى كه روزه را باطل می‌کند به‌جا آورد، مثلاً تصميم برخوردن غذا بگيرد، روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند اصلاً غذا هم نخورد، مگر اين‏كه در آن حال توجّه نداشته باشد كه فلان عمل روزه را باطل می‌کند، هرچند درهرصورت کفاره ندارد.

در روزه واجبى كه وقت آن معيّن نيست (مانند روزه قضا) اگر قصد كند يكى از مبطلات روزه را انجام دهد يا مردّد شود كه به‌جا آورد يا نه چنانچه به‌جا نياورد و پيش از ظهر دوباره نيّت كند روزه‌اش صحيح است.

می‌تواند چنین نیتی را انجام بدهد.

سحری خوردن واجب نیست مگر برای کسانی که بدانند بدون آن مجبور به افطار می‌شوند ولی در صورت افطار، کفاره عمد ندارد.

روزه او صحیح است.

هرگاه روزه روز معيّنى غير از ماه رمضان بر انسان واجب باشد (مثل‏ اين‏كه نذر كرده نيمه‏ شعبان را روزه بگيرد) بنا بر احتياط واجب نبايد در آن روز مسافرت كند و اگر در سفر است چنانچه امكان دارد درجایی قصد توقّف ده روز كند و آن روز را روزه بگيرد.

نه تنها جایز، بلکه واجب است.