مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

وحدت وجود معانى متعددى دارد، آنچه به‌طورقطع باطل و به عقیده همه فقها موجب خروج از اسلام است این است که کسى معتقد باشد در عالم هستی یک وجود بیش نیست و خداوند عین موجودات این جهان است و خالق و مخلوق و عابد و معبودى وجود ندارد همان‌طور که بهشت و دوزخ نیز عین وجود اوست و لازمه آن انکار بسیارى از مسلّمات دین است، هرگاه کسى ملتزم به لوازم آن بشود خارج از اسلام است و غالب فقهاى معاصرـ اعمّ از احیا و اموات (رضوان اللّه تعالى علیهم) این موضوع را پذیرفته و در حواشى عروه به آن اشاره‌کرده‌اند. و كسانى كه معتقدند خدا در انسان، يا موجود ديگرى حلول كرده و با آن‌یکی شده، يا خدا را جسم بدانند احتياط واجب، اجتناب از آن‌هاست.

هرگاه روزه‌دار دروغى به خدا و پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله و جانشينان معصوم او علیهم‌السلام نسبت دهد خواه با گفتن باشد، يا نوشتن، يا اشاره و مانند آن، بنا بر احتياط واجب روزه‌اش باطل می‌شود، هرچند بلافاصله توبه كند. دروغ بستن به ساير انبيا و فاطمه زهرا عليها السلام نيز همين حكم را دارد.

اگر دروغى را كه ديگرى ساخته عمداً به خدا و پيغمبر نسبت دهد روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

اگر از شخص روزه‌دار سؤال كنند كه آيا پيغمبر اكرم صلی‌الله عليه و آله چنين مطلبى را فرموده و او عمداً بگويد: آرى، درحالی‌که پيغمبر صلی‌الله عليه و آله نگفته باشد، يا بگويد: نه درحالی‌که پيغمبر صلی‌الله عليه و آله گفته باشد، روزه‌اش بنا بر احتیاط واجب باطل است.

هرگاه روزه‌دار نسبت دروغ به خدا و اهل‌بیت علیهم‌السلام دهد يك كفّاره كافى است و كفّاره جمع لازم نيست.

ایستادن و نشستن بر روی فرشی که نام خداوند یا آیات قرآن و کلمات مقدسه نوشته‌شده است حرام است، مگر اینکه آیات زیر پا نماند