مفهوم نذر در شرع
یکی از واژه ها در آموزه های دینی، نذر است لطفا بگویید نذر چیست؟
«نذر» آن است كه كار خيرى را براى خدا بر عهده خود قراردهد، يا ترك كارى كه نكردن آن بهتر است.
«نذر» آن است كه كار خيرى را براى خدا بر عهده خود قراردهد، يا ترك كارى كه نكردن آن بهتر است.
اینگونه نذرها جنبه شرعی ندارد و عمل به آنها لازم نیست.
در فرض سؤال جایز نیست و روزه باطل است.
هرگاه نذر شخص شربت خنک و امثال آن بوده و زمان آن در روزهاي سرد واقعشده است میتواند چيزي که مناسب با فصل است بدهد؛ مانند شير گرم و چاي و امثال آن.
هرگاه كسى بدهكار خمس يا زكات است و قرض هم دارد و اموالى از باب كفاره و نذر و مانند آن بر او نيز واجب شده، چنانچه نتواند همه آنها را بپردازد، اگر عين مالى كه خمس يا زكات بر آن واجب شده از بين نرفته است بايد خمس و زكات را مقدم دارد و اگر از بين رفته، احتياط واجب اين است كه حق مردم را مقدّم دارد و اگر چنين كسى از دنيا برود و مال او براى همه اینها كافى نباشد به همين ترتيب عمل كنند.
هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد و قبل از روا شدن آن از دنيا برود، قضاى نذر لازم نيست؛ امّا اگر بعد از روا شدن حاجت و درحالیکه مىتوانسته به حج رود، از دنيا برود، بايد ورثه او آن را قضا كنند، يا براى او اجير بگيرند و احتياط آن است كه پول آن را با رضايت ورثه (اگر همه كبير باشند) از اصل تركه بردارند.
نذر در فرض مذکور منعقد نمی شود.
كسانى كه از محاذات غير مسجد شجره عبور مىكنند، احتياط مستحب آن است كه قبل از رسيدن به محاذات، به نذر محرم شوند و بهتر آن است كه در محاذات تجديد احرام كنند (ولى واجب نيست).
اگر نذر كند تا وقت معيّنى عملى را ترك نمايد بعد از گذشتن آن وقت مىتواند آن كار را به جا آورد و اگر پيش از گذشتن وقت از روى فراموشى يا اجبار انجام دهد چيزى بر او نيست، ولى لازم است تا آخر وقت نذر، آن عمل را به جا نياورد و اگر بدون عذر آن را به جا آورد بايد كفّاره بدهد.
با حفظ اصل ملک از منافع آن در مصارف مشترک وقف و نذر استفاده کنند.