در صورتی که نذر بوده تکلیفی ندارید مگر اینکه وصیت کرده باشد و مقدار وصیت از ثلث اموال بیشتر نباشد و در هر صورت اگر وصیت یا وقف نبوده می توانید به میل خود به فقرا بدهید.
این کار مانعی ندارد.
در مواردی که موجب اسراف می شود اگر بتوانند در مکان های دیگر که مردم نیازمندند و نذر هم به اندازه کافی نیست بدهند باید به همان صورت عمل کنند.
در صورتی که نذر را بر زبان آورده و دسترسی به مداح مورد نظر دارد باید از او استفاده کند و اگر کوتاهی کرده اعاده نماید..
اگر مجبور بوده کفاره ندارد و الا کفاره دارد و کفاره آن یا اطعام شصت فقیر است و یا شصت روز روزه گرفتن.
اگر نذر او مطلق بوده و به سال خاصی نظر نداشته و ناگهان ناتوان شده کفاره ندارد ولی احتیاط آن است که سواره برود.
مخالفت او بنابر احتیاط واجب جایز نیست و درصورتی که زن توانایی عمل به نذر را نداشته باشد از او ساقط است و کفاره بر او واجب نیست، همچنین مخالف مرد موجب واجب شدن کفاره بر او نمی شود.
چنانچه صيغه نذر را به هر زباني خوانده باشد (مثلاً گفته باشد نذر می‌کنم اگر حاجتم را گرفتم فلان کار را انجام دهم) تغيير دادن آن جايز نيست و اگر نخوانده است مانعي ندارد.
در مورد قرباني توجه به چند نکته لازم است: 1- قرباني کردن تنها براي حاجياني که در حال انجام مناسک حج هستند و همچنين براي کساني که نذر قرباني دارند واجب است و بر ديگران واجب نيست؛ گرچه مستحب است. 2- در قرباني مستحب، عدم نقص و سن و جنس خاصي لازم نيست؛ البته کمتر از گوسفند و بز حکم قرباني را ندارد. همچنين چند نفر می‌توانند باهم شريک شوند و يک حيوان قرباني کنند. 3- ثواب اين کار را می‌توانند به مردگان و زندگان هديه کنند. 4-شايسته است بخشي از گوشت قرباني را به نيازمندان بدهند.
نذر در صورتى صحيح است كه براى آن صيغه خوانده شود، خواه به عربى باشد يا زبانه‌ای ديگر، بنابراين اگر بگويد چنانچه فلان حاجت من روا شود براى خدا بر من است كه فلان مقدار مال را به فقير بدهم، نذر او صحيح است، بلكه اگر بگويد نذر مىكنم براى خدا اگر فلان حاجت من روا شود فلان كار خير را انجام دهم، كافى است.
