مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه كسى نذر كند اگر فلان حاجتش روا شد حج بجا آورد و قبل از روا شدن آن از دنيا برود، قضاى نذر لازم نيست؛ امّا اگر بعد از روا شدن حاجت و درحالی‌که مى‌توانسته به حج رود، از دنيا برود، بايد ورثه او آن را قضا كنند، يا براى او اجير بگيرند و احتياط آن است كه پول آن را با رضايت ورثه (اگر همه كبير باشند) از اصل تركه بردارند.

اگر خانمى قبل از ازدواج نذر كرده باشد كه حجی بجا آورد، پس از ازدواج جهت انجام فريضه حج، اجازه شوهر لازم است و شوهر حقّ ممانعت دارد. مگر این‌که به هنگام ازدواج شرط كرده باشد.

نذر حج توسط زن بدون اجازه شوهرـ درصورتی‌که با حقّ او منافات داشته باشد ـ جايز نيست و درصورتی‌که منافات نداشته باشد صحيح است، مثل این‌که زن هم‌سفر شوهر باشد.

مانعى ندارد.

پدر و مادر حق ندارند درباره دختر یا پسر خود نذر کنند، یا محدودیتّى از این نظر قائل شوند؛ حتّى اگر خود دختر یا پسر هم نذر کنند و سبب بروز مشکلاتى شوند (مانند بالا رفتن سنّ و خطر افتادن در گناه)، نذرشان اعتبارى ندارد.

با فوت نذر کننده، عمل به نذر وى واجب نیست و فقط درصورتی‌که عین را نذر کرده و حاجت گرفته است باید ادا نمایند.

درصورتی‌که نوع نذر را فراموش کرده باشد و یا شک بین چند مورد دارد و نمی‌تواند احتياط كند و به تمام موارد عمل نماید، بین مواردی که احتمال می‌دهد قرعه می‌زند و طبق آن عمل می‌نماید. در صورت شك یا فراموشی مقدار آن، آن مقدار كه يقينى است بجا می‌آورد.

آن مقدار که یقین دارد، واجب است و اضافه بر آن واجب نیست.

مانعى ندارد.

اشکال ندارد، مگر اینکه در مسجد باشد.

اگر براى آن‌ها ضرر داشته باشد می‌توانید آن را تبدیل به غذاى مناسب و اگر ممکن نشد تبدیل به دارو کنید ولى خوب است چیز مختصرى ازآنچه نذر کرده‌اید در اختیار آن‌ها بگذارید.

هرگاه نذر شخص شربت خنک و امثال آن بوده و زمان آن در روزهاي سرد واقع‌شده است می‌تواند چيزي که مناسب با فصل است بدهد؛ مانند شير گرم و چاي و امثال آن.