هرگاه محرم از روى سهو و فراموشى، يا جهل، به هنگام سفر زير سايه برود، كفّاره ندارد؛ امّا اگر عمداً، يا به خاطر ضرورتى باشد، (مانند خدمه کاروان‌ها که مجبور است به‌عنوان راهنما به همراه زنان با ماشین سقف دار روزانه به‌سوی مکه حركت كند) كفّاره دارد و كفّاره آن يك گوسفند براى هر احرام است؛ يعنى براى مجموع احرام عمره يك گوسفند و براى مجموع احرام حج نيز يك گوسفند واجب است.
جايز نيست هفت روز مذكور را در مکه يا در بين راه روزه بگيرد؛ مگر اینکه قصد اقامت در مکه را داشته باشد. در اين صورت، اگر مدّتى صبر كند كه در آن مدّت مى‌توانست به وطنش بازگردد، پس‌ازآن مى‌تواند روزه‌ها را شروع كند.
نايبى كه اولین بار به مکه مشرّف مى‌شود احتياط واجب آن است كه بعد از عمل نيابت، اگر بتواند در ماه قمرى بعد عمره مفرده‌اى براى خودش نيز بجا آورد.
بنابر احتیاط واجب باید روزه آن روز را قضا کند
مسافرت در دهه آخر ماه رمضان جهت فرار از روزه کراهت ندارد.
حکم مسافر را دارد این موارد معمولاً اکراه است و منافی با نیت مسافرت از طرف زن ندارد و ما معتقدیم علم سبب نیت می‌شود و همین‌که شوهر بگوید تو را به اصفهان یا مشهد می‌برم همین علم کفایت از نیت می‌کند.
درصورتی‌که شوهر شما به‌صورت جدی چنین تقاضایی دارد و می‌توانید به این سفر بروید طبق خواسته او عمل کنید و روزه را بعداً قضا نمایید.
اگر در آنجا عید و در ایران آخر ماه رمضان باشد باید روزه را بخورد و بعداً قضا کند.
در فرض سؤال یک‌بار به‌صورت شکسته و یک‌بار به‌صورت کامل قضا کنید.
نافله ظهر جمعه را می‌توانند به‌قصد قربت مطلقه به‌جا آورند.
نمازهایی که به‌صورت شکسته خوانده صحیح است و از این به بعد نیز اگر کمتر از ده روز می‌ماند همچنان باید شکسته بخواند.
در فرض سؤال تنها در مسیر قم به تهران نمازش شکسته است.
