در فرض سؤال آنچه در حال ندانستن مسئله انجام داده‌اند، زنا نبوده و بچّه حلال‌زاده است ولى بنابر احتیاط مستحب صیغه طلاق را جارى کنند و سپس می‌توانند عقد موقّت نمایند، گذشتن زمان عدّه در اینجا شرط نیست.
در ازدواج موقّت بايد مقدار وقت و مقدار مهر تعیین‌شده باشد و بدون آن باطل است و تبدیل به عقد دائم نمی‌شود.
در صورت شک به اصل خواندن عقد احکام عقد موقّت را ندارد و اگر نزدیکی کرده‌اند باید عده وطی به شبهه نگه دارد.
در فرض سؤال لازم است پس از اتمام مدت عقد دوباره صیغه‌ی جدید خوانده شود یا مرد باقیمانده‌ی مدت را ببخشد و سپس عقد را براى مدّت موردنظر تجدید کنند.
چنانچه مدّت عقد موقّت به‌قدری طولانی باشد که به‌طور متعارف تمام عمر زوج یا زوجه را شامل شود حکم عقد دائم را دارد.
چنانچه واقعاً شوهرش غیرقابل‌تحمل است و یا به دلیل دیگری قدرت بر ادامه ندارد می‌تواند به یکی از علمای محل مراجعه کند تا باقیمانده مدت را ببخشد سپس عده نگه دارد و بعد از عده می‌تواند ازدواج کند.
تعیین ساعت لازم نیست و گفتن روز کفایت می کند و لی اگر در وسط روز اول عقد موقت خواندند و مدت آن را دو روز معین کرده باشند باقیمانده آن از روز سوم محاسبه می شود یعنی زمان را به صورت تلفیقی محاسبه می کنند تا دو روز کامل پایان یابد.
ماه عرفی محل که معمولا شمسی است، ملاک است و انتهای آن همان ساعتی است که در روز اول عقد را در آن ساعت خوانده اند و در صورت اختلاف بین وکیل و موکل معیار نیت موکل است و در فرض سوال مدت آن عقد را بخشیده و احتیاطا عقد دیگری بخوانند.
