اگر بعد از گفتن لبّيك در روز هشتم ذی‌الحجه، كه بايد براى حج تمتّع تلبيه بگويد، فراموش كند كه براى حج لبيك گفته، يا براى عمره، بنا مى‌گذارد كه براى حج تمتّع گفته و حج او صحيح است، ولى احتياط مستحب آن است كه دوباره لبّيك بگويد.
در نيّت، گذراندن از ذهن لازم نيست. اگر انگيزه او از آمدن به مکه و احرام نيابت بوده، عمل را به‌عنوان نيابت انجام مى‌دهد، ولى اگر از اوّل مردّد بوده به چه قصدى حج بجا آورد، مى‌تواند به نيّت اجمالى (يعنى همان نيّت موقع احرام) عمل خود را به اتمام برساند، ولى براى نيابت كفايت نمى‌كند.
اگر شک دارد، بگوید ان‌شاءالله خمس آن را داده است.
در صورت شک مقدار مشکوک را تکرار نماید.
اگر شك كند به سنگى كه مى‌خواهد بيندازد، «حصى» يعنى سنگريزه گفته مى‌شود يا نه؟ نبايد به آن اكتفا كند.
اگر شک دارد تکرار لازم نیست امّا در صورت یقین باید کفاره را تکرار کند.
اگر بعد از تمام شدن نماز شک وی تبدیل به گمان شده است باید مطابق شک عمل کند.
در صورت شک اعتنا نکند و اگر یقین دارد چنانچه بیرون آوردن آن هرچند به‌وسیله دستمال موجب عسر و حرج نشود باید بیرون بیاورد، البته اگر خون مستهلک شود فروبردن آب دهان اشکال ندارد و اگر درمان کار شاقی نباشد بهتر است اقدام کند.
درصورتی‌که فاعل، مشکوک البلوغ باشد، خواهر و مادر و دختر آن پسر بر او حرام نمی‌شود.
