گفتن ذکر تقبل شفاعته وارفع درجته در تشهد رکعت آخر نماز
گفتن «و تقبل شفاعته وارفع درجته» بعد از تشهد نماز و قبل از دادن سلام چه حکمی دارد؟
تنها در نمازهایی که دو تشهد دارد بعد از تشهد اوّل مستحب است.
تنها در نمازهایی که دو تشهد دارد بعد از تشهد اوّل مستحب است.
در قنوت، ذكر و دعاى مخصوصى شرط نيست، همچنين بلند كردن دستها، ولى بهتر آن است دستها را تا مقابل صورت بلند كند بهطوریکه كف دست رو به آسمان و محاذى با صورت باشد و آنها را به يكديگر بچسباند و ذكر خدا بگويد و يا دعا كند و هر ذكرى در قنوت بخواند جايز است حتّى گفتن يك «سبحانالله»، ولى بهتر است دعاهايى مانند دعاى زير را بخواند: «لا اله الا الله الحلیم الکریم، لا اله الا الله العلی العظیم، سبحانالله رب السماوات السبع و رب الارضین السبع و ما فیهن و ما بینهن و رب العرش العظیم و الحمد لله رب العالمین.» و حوائج دنيا و آخرت را از خدا طلب كند.
ظاهراً از کلمات علما است و از ادعیه نقلشده از معصومین علیهمالسلام نیست.
اگر طورى حركت دادهاند كه استقرار او از بين رفته، تكرار ذكر مانعى ندارد؛ در غير اين صورت، تنها بهقصد احتياط تكرار كند، بهشرط آنکه از روى وسواس نباشد.
ذکر با آن مانعی ندارد ولی چشم و هم چشمی کار صحیحی نیست.
مستحب است بعد از تکبیرِ الاحرام بهقصد رجاء (به امید رسیدن به ثواب) اين دعا را بخوانند:يا مُحْسِنُ قَدْ اتاكَ الْمُسىءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ انْ يَتَجاوَزَ عَنِ الْمُسيئِ انتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسيىءُ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجاوَزْ عَنْ قَبِيحِ ما تَعْلَمُ مِنّى. يعنى: «اى خداى نيكوكار! بنده گنهكارت به در خانه تو آمده است تو امر كردهاى كه نكوكار از گناهکار بگذرد، تو نیکوکاری و من گناهکارم، به حقّ محمد و آل محمد رحمتت را بر محمد و آل محمد بفرست و از كارهاى زشتى كه مىدانى از من سرزده بگذر!»
اگر در کنار چیز دیگری که مشخص و معین است ذکر شده، اشکالی ندارد و عقد صحیح است اما در صورتی که به صورت کلی و مبهم بیان شده است موجب ابطال مهر المسمی و تبدیل آن به مهر المثل است مشروط بر این که مهر المثل کمتر از مهر المسمی نباشد
سوره حمد را هفت یا هفتاد مرتبه بخوانید.