كسى كه قضاى روزه ماه رمضان را گرفته جايز نيست بعدازظهر روزه را باطل كند و اگر عمداً چنين كارى كند بايد به ده نفر فقير هرکدام يك مد طعام بدهد و اگر نمىتواند بايد سه روز روزه بگيرد و احتیاط مستحب آن است که این سه روز پی‌درپی باشد.
علاوه بر قضای روزه، کفاره عمد نیز واجب می‌شود.
اگر با رضایت همسر باشد، چه منی خارج شود یا نه بنا بر احتیاط واجب کفاره‌ی عمد دارد و اگر بدون رضایت همسر باشد بنا بر احتیاط واجب کفاره جمع دارد و رضایت بعدی یا در اثناء فایده ندارد.
هرچند مرتکب گناه بزرگی شده است و باید جدا توبه نماید لکن در فرض سؤال قضای آن روز کفایت می‌کند و کفاره ندارد.
اگر روزه‌دار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آن‌ها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).
كسى كه اصلاً نمی‌داند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزه‌اش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسئله را بفهمد روزه‌اش باطل می‌شود.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
با توجه به آنچه نوشته‌اید قضا دارد ولی کفاره ندارد.
اگر ضروری باشد می‌تواند مسافرت برود و بعداً روزه بگیرد ولی اگر ضروری نیست نباید برود و اگر رفت احتیاط واجب آن است که روزه را در سفر بگیرد و بعداً نیز قضا نماید و کفّاره هم بدهد.
چنانچه همه شركا آن معامله را اجازه دهند صحيح است و درآمدش مال همه آن‌هاست و كسانى كه در اين ميان كارى براى شركت کرده‌اند می‌توانند مزد زحمت‌های خود را به‌اندازه معمولى بگيرند.
وکالت باطل می‌شود، هرچند دیوانه بعداً عاقل گردد، دیوانگى موقّت نیز بنا بر احتیاط باعث باطل شدن وکالت است، ولى بی‌هوشی موقّت موجب باطل شدن وکالت نیست.
