بطلان معامله غرری
در مورد تحقق قاعده غرور، چنانچه خودفریب دهنده نیز فریبخورده باشد آیا مغرور به وی حق مراجعه دارد؟
هر که ديگري را فريب دهد فریبخورده میتواند معامله با او را فسخ کند.
هر که ديگري را فريب دهد فریبخورده میتواند معامله با او را فسخ کند.
به مقدارى که یقین دارد، روزههایى را که خورده باید هم قضا کند و هم براى هرروز کفّاره بدهد و چنانچه بار او سنگین شود و هیچیک از اين سه كار ممكن نشود هرچند «مُد» كه مىتواند به فقرا اطعام كند و اگر نتواند بايد 18 روز روزه بگيرد و اگر نتواند هرچند روز كه مىتواند بهجا آورد و اگر نتواند استغفار كند و همين اندازه كه در قلب بگويد: «استغفرالله» كافى است و واجب نيست بعداً كه قدرت پيدا كرد كفّاره را بدهد.
با توجه به آنچه نوشتهاید قضا دارد ولی کفاره ندارد.
فِرَق صوفیّه عموماً گرفتار انحرافاتى هستند، بعضى بیشتر و بعضى کمتر، کسى که عقاید فوق را داشته باشد، مانند «حلول» و «اتّحاد» و «وحدت موجود» (نه وحدت مفهوم وجود) و «ترک عبادت» و «انکار محرّمات»، بهگونهای که مستلزم انکار توحید یا نبوّت شود در سلک کفّار است و اگر قبلاً مسلمان بوده و سپس به این عقاید معتقد شده، مرتد است و تا آنجا که ممکن است باید در رفع شبهات آنها از طرق منطقى کوشید و اگر ممکن نشد باید از آنها دورى کرد.
در فرض سؤال، اگر بذر از صاحب زمين است زراعت متعلّق به اوست و بايد اجرت زارع را مطابق معمول بپردازد و اگر بذر از زارع باشد زراعت مال اوست و بايد مالالاجاره زمين را مطابق معمول به صاحب زمين بدهد و چنانچه رضايت به باقى ماندن زراعت تا پايان مدّت در زمين خود ندهد زارع بايد آن را بچيند، مگر اينكه این کار موجب ضرر و زيان او گردد و باقی ماندن در زمين و پرداختن مالالاجاره موجب ضرر و زيانى براى مالك نباشد.
اگر روزهدار سهواً يكى از كارهايى كه روزه را باطل میکند انجام دهد و بعد به گمان اينكه روزهاش باطلشده دوباره يكى از آنها را عمداً بجا آورد بنا بر احتياط واجب علاوه بر امساك آن روز، قضاى آن را نيز بجا میآورد، ولى كفّاره ندارد.
اگر روزهدار به چيز حرامى روزه خود را باطل كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفّاره جمع بدهد، يعنى هم يك بنده آزاد كند و هم دو ماه روزه بگيرد و هم شصت فقير را سير كند (يا به هرکدام از آنها يك مد طعام كه تقریباً 750 گرم است بدهد) و چنانچه هر سه برايش ممكن نباشد هرکدام كه ممكن است بايد انجام دهد (خواه آن چيز حرام، مانند شراب و زنا باشد يا مانند نزديكى كردن با همسر خود در عادت ماهانه).
كسى كه اصلاً نمیداند روزه مسافر باطل است اگر در سفر روزه بگيرد روزهاش صحيح است، ولى اگر در بين روز مسئله را بفهمد روزهاش باطل میشود.
هرگاه فراموش کند مسافر است، يا فراموش كند كه روزه مسافر باطل است و در اين حال روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را قضا كند.
اگر میتواند به میقات بازگردد، هرچند بعد از رفتن به مکه باشد، باید چنین کند، ولى چون وارد شدن به مکه بدون احرام جایز نیست، از أدنى الحلّ به نیّت عمره مفرده محرم میگردد و پس از اعمال عمره مفرده، به یکى از مواقیت معروف میرود و براى «عمره تمتّع» بهطور صحیح محرم میشود.