اجازه شوهر در انجام واجبات و در سفر حج واجب شرط نيست، بنابراين زنی که مستطیع باشد بايد حج خود را بجا آورد؛ هرچند بهتر جلب رضايت شوهر است، ولى اگر مخالفت با شوهر موجب اختلاف شديد و عسر و حرج شود واجب نيست به حج برود.
پرداخت نفقه بر شوهر واجب نیست و هرگاه شوهر تبرّعاً و بدون قرارداد با پدر او نفقه بچه را داده، نمی‌تواند چیزى از او مطالبه کند ولى اگر با امر یا اجازه پدر او این کار انجام‌گرفته، مطالبه نفقه مانعى ندارد.
در فرض سؤال زن از شوهرش نفقه تمام این مدّت را طلبکار است و جزء ترکه او محسوب می‌شود و برادر او در صورتى می‌تواند آنچه را داده از ترکه بردارد که با خواهرش قرار گذاشته باشد که به‌عنوان وام نفقه او را می‌دهد، یا قرائن روشنى براین معنا وجود داشته باشد.
در فرض سؤال نفقه‌ی او بر عهده‌ی شوهر است و اگر اموالی دارد باید از آن پرداخت شود و اگر ندارد از مؤسسات حمایتی مانند کمیته‌ی امداد کمک بگیرند.
نسبت به بیماری‌های متعارف لازم است اما بیماری‌های خاص دلیلی ندارد.
زنى که شوهرش مفقودشده است چند حالت دارد:الف) اگر صبر کند تا خبرى آید مانعى ندارد و باید نفقه او را از مال شوهرش داد.ب) اگر انفاق کننده‌ای از ولى یا غیر او باشد باید صبر کند، مگر اینکه عسر و حرج شدید و ضرر مهمی حاصل شود که حاکم شرع می‌تواند او را طلاق دهد.ج) در غیر این دو صورت، رفع امر به حاکم شرع می‌کند و او به مدّت 4 سال از اطراف محل فقدان وى تحقیق می‌کند، اگر خبرى نشد نخست به ولىّ او پیشنهاد طلاق می‌کند و اگر او طلاق نداد خودش طلاق می‌دهد سپس عدّه وفات نگه می‌دارد (هرچند کفایت عدّه طلاق رجعى نیز قوى است امّا احتیاط مهملامکان ترک نشود) و بعد شوهر می‌کند. اگر شوهر اوّل مادام که در عدّه است مراجعه کرد اولى است و اگر بعد از عدّه ـ حتى قبل از ازدواج مجدّد ـ شوهر اوّل بیاید طلاق نافذ است و تنها با رضایت طرفین و عقد جدید امکان بازگشت است.
بدون اجازه همسر جایز نیست؛ ولی رفتن به مسجد برای فراگرفتن احکام و معارف دین جایز است.
درصورتی‌که زن عذری ندارد و مسافرت طولانی است احتیاط واجب آن است که تمکین نماید ولی اگر سفر مشکلاتی دارد و معذور است می‌تواند نرود.
اطاعت زن از شوهر مربوط به حقوق زناشویی و بیرون رفتن از منزل است، در کارهای دیگر اطاعت بر مواجب نیست، مثلاً در مورد میهمانی رفتن به همراه شوهر، اطاعت از شوهر واجب نیست، هرچند بهتر است زن و مرد در تمام مسائل باهم تفاهم داشته باشند.
لازم است بین خودتان تقسیم نمایید و از پدر نگهداری کنید و سعی کنید همسران خود را نیز به این کار خیر راضی کنید.
آن مقدار که برای زن ضرورت دارد مجاز هست پذیرایی نماید و شوهر نمی‌تواند مانع شود ولی به‌گونه‌ای رفتار کنند که سبب اختلاف نشود.
آنچه نوشته‌اید به آن معنا که شما فکر می‌کنید نیست، منظور این است که در حد معقول و متعارف و معمول باید آماده تمکین باشد ولی شرایط خاص برخلاف متعارف از سوی زوج نباشد.
