اگر از روى سهو و فراموشى سعی را ترك كند، بايد هر وقت يادش آمد برگردد و آن را به‌جا آورد؛ هرچند بعد از ماه ذی‌الحجه باشد و اگر برگشتن براى او مشقّت دارد، نايب مى‌گيرد تا براى او به‌جا آورد؛ و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست. همچنين است در عمره مفرده.
هرگاه كسى عمداً تمام هفت دور سعى، يا قسمتى از آن را ترك كند، اگر در عمره تمتّع بوده باشد و نتواند قبل از وقوف به عرفات آن را جبران نمايد، احتياط واجب آن است كه حج خود را مبدّل به حج اِفراد كند؛ يعنى نيّت حج اِفراد كند و اعمال حج را تمام نمايد و سال آينده نيز حج تمتّع را اعاده كند.
اگر براثر جهل به مسئله طواف را ترك كند و به وطن خويش بازگردد، باید حج را اعاده نمايد و اگر طواف عمره بوده قربانى واجب نيست، ولى اگر طواف حج بوده احتياط واجب آن است كه قربانى كند.
خالى از اشكال نيست.
روزه بنا بر احتیاط واجب صحیح نیست و همگان قدرت ترک آن را لااقل در طول روزهاي ماه رمضان دارند و اين ماه مبارک، فرصت مناسبي براي ترک آن است.
هرگاه كسى عمداً تمام هفت دور سعى، يا قسمتى از آن را ترك كند اگر در عمره مفرده است اعمال مترتبه او باطل و بر احرام باقى است تا آن‌ها را بجا آورد.
آرى، در مواردى که ضرر یا مشقّت مهمی باشد، استثنا می‌شود.
احرام بعد از نماز واجب یا شش رکعت نافله مستحب است و اگر ترک شود خللی به احرام وارد نمی شود و حتی زن حایض نیز می تواند محرم شود.
در صورتي كه يقين داريد، بعضي ديگر از علامات بلوغ قبل از سن 15 سالگي حاصل شده و نماز و روزه را تا آن سن بجا نياورده ايد، بايد قضا كنيد اما كفاره ندارد.
اگر عمداً ترتيب را رعايت نكرد، احتياط واجب آن است كه برگردد و از آغاز شروع كند و فرقى ميان چهار سنگ، يا كمتر از آن نيست.
ترك عمدى رمى جمرات گناه و معصيت است، ولى موجب بطلان حج نمى‌شود.
