مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه شخصى كمتر از يك دور سعى كرد و بقيّه را فراموش نمود، احتياط واجب آن است كه هر وقت يادش آمد سعى را از سر بگيرد.

اگر يك دور سعی را كامل نمود و بقيّه را فراموش كرد، جايز است همان سعى را تكميل كند، ولى اگر چهار دور را تمام نكرده، احتياط مستحب آن است كه سعى را تكميل كند، سپس از سربگيرد.

هرگاه طواف نساء را فراموش كند و از حج بازگردد، در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مى‌گيرد و پس‌ازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مى‌شود.

حج او اشکالى ندارد، ولى قربانى بر ذمّه‌اش می‌ماند. اگر ماه ذی‌الحجه تمام نشده، در وطنش قربانى می‌کند. در غیر این صورت، در سال آینده در ماه ذی‌الحجه قربانى می‌نماید.

كسى كه رمى بعضى از جمرات را فراموش كند همانند كسى است كه تمام آن‌ها را فراموش كرده، بلكه كسى كه كمتر از هفت سنگ در تمام جمرات يا بعضى از آن‌ها انداخته، همين حكم را دارد؛ (بنا بر احتياط واجب). یعنی اگر از منى به مکه برود، چنانچه تا روز سيزدهم متوجّه شود بايد برگردد و انجام دهد و درصورتی‌که خودش نتواند، بايد نايب بگيرد و اگر بعد از روز سيزدهم متوجّه شود، يا عمداً آن را به تأخیر اندازد، بايد خودش يا نائبش در سال بعد در همان ايّام قضا نمايد و حجش صحيح است؛ و اگر زمانى يادش بيايد كه از مکه خارج‌شده، واجب است خودش در سال بعد قضاى آن را بجا آورد و در صورت عدم امكان، كسى براى او نيابت كند.

در فرض مذکور چیزی بر عهده او نیست.‌

اگر از روى سهو و فراموشى سعی را ترك كند، بايد هر وقت يادش آمد برگردد و آن را به‌جا آورد؛ هرچند بعد از ماه ذی‌الحجه باشد و اگر برگشتن براى او مشقّت دارد، نايب مى‌گيرد تا براى او به‌جا آورد؛ و در اين مدّت چيزى بر او حرام نيست. همچنين است در عمره مفرده.

هرگاه نماز طواف را فراموش كند و در حال سعى يادش بيايد، سعى را رها مى‌كند و برمى‌گردد نماز طواف را بجا مى‌آورد، سپس سعى را از همان‌جا كه رها كرده ادامه مى‌دهد.

هرگاه نماز طواف را فراموش كند و اعمال پس از نماز را بجا آورد و پس از توجّه نماز طواف را انجام دهد، اعاده اعمال پس از نماز براى او لازم نيست؛ هرچند احتياط مستحب در اعاده آن اعمال است.

چنانچه كسى كه طواف واجب (اعم از طواف عمره، يا طواف حج، يا طواف نساء) را فراموش كند و به وطن بازگردد و با همسر خود نزديكى نمايد، هرگاه از روى فراموشى و جهل به مسئله باشد كفّاره ندارد، ولى اگر مسئله را مى‌دانسته و عمداً مرتكب آن شده بايد كفّاره بدهد و كفّاره آن در محرمات احرام بیان‌شده است؛ و در صورت امكان بايد خودش برگردد و بجا آورد و چنانچه ممكن نباشد، يا مشقّت داشته باشد نايب مى‌گيرد و پس‌ازآنکه نايب طواف نساء و نماز آن را انجام داد، مرد بر زن و زن بر مرد حلال مى‌شود.

در فرض سؤال باید دوباره ایجاب و قبول را بخواند.

اگر دریکی از روزها رمى جمرات را فراموش كند، واجب است روز بعد قضاى آن را بجا آورد و اگر دو روز را فراموش نمايد، بايد در روز سوّم قضاى آن دو روز را نيز انجام دهد. همچنين اگر عمداً ترك كرده باشد.