مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در صورتی که صاحبش به هیچ وجه شناخته نشود مانعی ندارد ولی اگر صاحبش شناخته شده است باید به او تکلیف کنند که وسایل را ببرد.

هرگاه كفش كسى را ببرند و كفش ديگرى به جاى آن بگذارند، چنانچه بداند كفشى كه مانده مالكسى است كه كفش او را برده و اين كار عمداً انجام شده و دسترسى به آن شخص نيست، مى تواند آن را به جاى كفش خود بردارد و چنانچه دسترسى به حاكم شرع دارد از او اجازه بگيرد و هرگاهقيمت آن از كفش خودش بيشتر باشد بايد هر وقت صاحب آن پيدا شد زيادى قيمت را به او بدهدو اگر از پيدا شدن او مأيوس شود زيادى را از طرف صاحبش صدقه مى دهد، ولى اگر يقين دارد يا احتمال مى دهد كفشى كه مانده مال كسى نيست كه كفش او را برده، چنانچه از پيدا كردنصاحب آن مأيوس باشد بايد آن را صدقه دهد.

صحیح نیست.

1-اگر علم داشته باشند که فرد مزبور دارای تخلفاتی است ولی مدرک به دست نداده و آنها می خواهند مدرک محکمه پسندی به دست آورند مانعی ندارد.2-از جواب بالا معلوم شد.3-در فرض سوال اشکالی ندارد.

ظاهر این است درصورتی‌که مهریه‌ی زن نقد بوده و مرد توانایی پرداخت مهریه را به‌صورت یکجا یا اقساطی دارد و پرداخت نمی‌کند، زن می‌تواند بدون گرفتن مهر مؤجّل خود را مطلقاً تسلیم شوهر نکند و در این مدّت بر زوج واجب است نفقه او را بدهد و الا نفقه واجب نیست.

باید به وظایف دیگر خود عمل کند، تنها می‌تواند تمکین را منوط به گرفتن مهر کند، آن‌هم درصورتی‌که مهر حال بوده و قرائن دلیل بر تأخیر آن نبوده است.

همان‌گونه که در مقدمه آن نوشته‌ایم اگر زیر نظر طبیب انجام شود، براى افرادى که استعداد و آمادگى آن را دارند می‌تواند مفید واقع شود ولى توصیه ما به روزه اسلامى است، مشروط بر رعایت تعادل در خوردن افطارى و سحری که اگر این مسئله رعایت شود همان منافع مهم را دارد، بدون مشکلات آن.

معاينات داخلي زنان و استفاده از پمادها و قرص‌های واژينال و استعمالات مانند آن، غسل ندارد و روزه را باطل نمی‌کند.

درصورتی‌که ضرر مهمي نداشته باشد اشکالي ندارد و چنانچه لکه‌هایی ببيند ولي سه روز اول متصل و پی‌درپی نباشد حکم استحاضه را دارد.

استعمال عطر و بوهاي خوش براي روزه‌دار مستحب است ولي بوييدن گياهان معطر کراهت دارد. البته توجه داشته باشيد که عطر زدن خانم‌ها در خارج از منزل در روايت اسلامي نهي شده است، ولي چنانچه مقدار کمي براي از بين بردن بوي عرق و مانند آن بزنند مانعي ندارد.

ريختن دوا در چشم‏ کراهت دارد؛ امّا اگر یقین دارد به فضای حلق می‌رسد و فرو می‌رود برای روزه اشکال دارد.

این کار جایز نیست.