احتياط اين است كه طبيب با بيمار يا كسان او شرط كند كه ديه را خودشان بپردازند و الا خودش بايد عهده‌دار بشود (بنا بر احتياط).
تغيير جنسیت اگر صورى باشد، جايز نيست و اگر واقعى باشد (اين امر در افراد دوجنسی واقع می‌شود) به‌عنوان درمان و ظاهر شدن جنسیت واقعى جايز و گاه واجب است.
نگاه كردن پزشک به نامحرم براى معالجه درصورتی‌که ضرورت داشته باشد جايز است.
درصورتی‌که به تجویز پزشک حاذق متدین تنها راه درمان باشد به مقدار ضرورت مانعی ندارد.
هرگاه ترک این کار مظنّه مفاسد و اختلافات مهمی بوده باشد جایز است در این صورت باید حتی‌الامکان از طبیب زن اگر ممکن است از غیر طریق رؤیت مثلاً با استفاده از لمس غیرمستقیم به‌وسیله دستکش و مانند آن انجام گیرد.
معیار ضرورت تشخیص عرف عام و صالح است.
چنانچه درب اتاق قفل نباشد، خلوت با اجنبیّه صدق نمی‌کند.
1. واجب نیست، مگر اینکه در سرنوشت آنان اثر مهمی داشته باشد.2. در این‌گونه موارد اگر مسئله مهمی است طبیب کتمان نکند.3. طبیب باید به وظیفه خود عمل کند و اگر بیمار عمل خلافى انجام دهد او مسئول نیست، منتها طبیب وظیفه خود را در امربه‌معروف و نهى از منکر انجام دهد.
باید با همان حال محرم شود و اعمالش را بجا آورد و احتياط مستحب آن است علاوه بر اینکه خودش طواف مى‌كند، نايبى هم بگيرد تا براى او طواف كند.
چنین آمارهایى درصورتی‌که از اطبّاى متعهّد شنیده شود طبعاً موجب خوف ضرر می‌شود و روزه با آن واجب نیست.
مداوا کردن فرد بهایی با رعایت موارد طهارت برای پزشک مانعی ندارد.
