گوسفندى را كه نذر كردهاند پشم آن و مقدارى كه چاق مىشود جزء نذر است و اگر پيش از آن كه گوسفند به مصرف نذر برسد بچه اى بياورد، يا شير دهد، احتياط واجب آن است آن را هم به مصرف نذر برساند.
كسى كه نذر كرده زيارت برود ولى غسل زيارت و نماز آن را نذر نكرده، لازم نيست آنها را به جا آورد.
كسى كه نذر كرده عملى را مستمرّاً ترك كند و زمانى براى آن معيّن ننموده، چنانچه از روى اختيار آن را به جا آورد براى دفعه اوّل بايد كفّاره بدهد و اگر نذر او چنان بوده كه هر دفعه از آن عمل، مستقلًّا تحت نذر قرار داشته احتياط واجب آن است كه براى هر دفعه، كفّارهاى بدهد، امّا اگر چنين قصدى نداشته، يا شك كند قصدش چگونه بوده يك كفّاره بيشتر واجب نيست.
اگر نذر كند تا وقت معيّنى عملى را ترك نمايد بعد از گذشتن آن وقت مىتواند آن كار را به جا آورد و اگر پيش از گذشتن وقت از روى فراموشى يا اجبار انجام دهد چيزى بر او نيست، ولى لازم است تا آخر وقت نذر، آن عمل را به جا نياورد و اگر بدون عذر آن را به جا آورد بايد كفّاره بدهد.
هرگاه نذر كند به زيارت يكى از امامان مثلًا به زيارت حضرت امام حسين عليه السلام مشرّف شود، اگر به زيارت امام ديگرى برود كافى نيست و هرگاه به واسطه عذرى نتواند آن امام را زيارت كند چيزى بر او نيست
هرگاه نذر كند روز معيّنى را روزه بگيرد، احتياط واجب آن است كه آن روز سفر نكند تا بتواند روزه خود را به جا آورد و چنانچه در آن روز سفر غیر ضروری كند احتیاط واجب آن است که روزه را در سفر بگیرد و بعدا نیز قضا کند و کفّاره هم بدهد.
با حفظ اصل ملک از منافع آن در مصارف مشترک وقف و نذر استفاده کنند.
احتیاط آن است که به فقیر دیگری بدهند.
در مواردی که موجب اسراف می شود اگر بتوانند در مکان های دیگر که مردم نیازمندند و نذر هم به اندازه کافی نیست بدهند باید به همان صورت عمل کنند.
در صورتی که احتمالات محدودی می دهد یعنی مثلا بین دو یا سه چیز می باشد هر سه را انجام دهد ولی اگر احتمالات زیاد است همه آنها را روی کاغذهای جداگانه می نویسید و قرعه کشی می کند و آنچه از قرعه درآمد عمل می کند و در هر دو صورت کفاره نذر را هم می دهد.
هرگاه نذر كند اگر مريض او خوب شود يا مسافرش سالم بازگردد فلان كار خير را انجامدهد، چنانچه معلوم شود پيش از نذر كردن مريض او خوب شده، يا مسافر آمده است، عمل كردن به نذر واجب نيست.
