نذر دو قسم است: نذرى كه به صورت «مشروط» انجام مىشود، مثلًا مىگويد: چنانچه مريض من خوب شود انجام فلان كار براى خدا بر عهده من است (اين را «نذر شكر» گويند) يا اگر مرتكب فلان كار بد شوم فلان كار خير را براى خدا انجام خواهم داد (و آن را «نذر زجر» گويند)، دوم نذر مطلق است و آن اينكه بدون هيچ قيد و شرطى بگويد: «من براى خدا نذر مىكنم كه نماز شب بخوانم» و همه اينها صحيح است.
لازم نیست به این نذر عمل کنید.
چنانچه اطمینان به ادای نذرتان دارید در حال حاضر تکلیفی ندارید و اگر اطمینان ندارید، چنانچه آن نذر زمان خاصی داشته و وقت آن گذشته، بگویید إن شاءالله انجام داده ام و اگر وقت معینی نداشته، باید آن را دوباره بجا آورید.
این نوع نذرها غالبا دلیل معتبری ندارد و عمل به آنها واجب نیست، می توانید معادل آن را در کلیه امور خیر مصرف نمایید.
این کار اشکال دارد مگر این که به اطلاع او برساند.
در صورتی که صدقه برای خودتان بوده و نذر نکرده بودید ضامن نیستید.
مى توانند نذورات مذکور را صرف کارهاى فرهنگ اسلامى در همان مسجد کنند و اگر در آن مسجد ممکن نیست صرف عمران و آبادى مساجد دیگر، یا کارهاى فرهنگى آنها کنند.
چون نذر شما مربوط به زمان خاصی بوده و در آن زمان به حاجت خود رسیده اید باید به عمل کردن به نذر خود ادامه دهید.
در صورتی که نذر را بر زبان آورده و دسترسی به مداح مورد نظر دارد باید از او استفاده کند و اگر کوتاهی کرده اعاده نماید..
نذر مال کسی است که نذر کرده اگر توانایی عمل به نذر را ندارد از او ساقط می شود.
اسم یا لقب دیگری از اسامی و القاب آن حضرت انتخاب کنید که نخواهید تغییری در آن بدهید.
احتیاط این است که نذری را به نیازمندان شیعه بدهید.
