شرايط قربانى حج تمتّع در حيوانى كه براى كفّاره قربانى مى‌شود، معتبر نيست، بنابراين مى‌توان گوسفند خصّى و معيوب را براى اين منظور قربانى كرد.
هرگاه احتمال بيمارى يا نقص بعضى از شرايط معتبر در قربانى را بدهد، احتياط آن است كه آن را وارسى كند، هرچند در احتمال غير عيب‌هاى مادرزادى وارسى كردن واجب نيست.
بعيد نيست قول فروشنده در مورد سنّ حيوان، يا اخته نبودن، يا ساير عيوب پنهانى، كه خريدار نمى‌داند يا نمى‌تواند تشخيص دهد، مقبول باشد.
اگر شخصى را مأمور خريدارى حيوان قربانى و ذبح آن كند و نايب مأموريتش را انجام دهد و پس‌ازآن حاجى احتمال دهد كه نايب به شرايط درست عمل‌نکرده، آن ذبح كافى است و نبايد به اين احتمال توجّه‌ی كند.
هرگاه پس از ذبح قربانى شك كند كه آن حيوان ناقص بوده، يا بعضى از شرايط معتبر قربانى را دارا نبوده، اعتنا به شك نمى‌كند.
اگر بعد از فراغت از طواف، در عدد دورهاى طواف يا شرايط طواف مانند وضو و غيره شك كند اعتنا نمى‌كند.
هرگاه بعد از فراغت از رمى جمرات و اتمام آن، شك كند كه سنگ‌ها را درست انداخته يا نه، (يعنى شك در شرايط كند) بنا را بر صحت مى‌گذارد.
جاعل بايد بالغ و عاقل باشد و از روى اراده و اختيار قرارداد ببندد و شرعاً بتواند در مال خود تصرّف كند، بنابراين جعاله آدم سفيهى كه مال خود را بيهوده مصرف مىكند صحيح نيست.
حيوانى كه براى قربانى انتخاب مى‌شود بايد شرايط زير را داشته باشد:1. شتر قربانى حداقل پنج سال تمام و گاو دو سال تمام و گوسفند يك سال تمام داشته باشد؛ بنا بر احتياط واجب. 2. چشم آن سالم باشد.3. گوش آن بريده نباشد.4. دست‌وپاى آن لنگ نباشد؛ (البتّه لنگى مختصر عيب ندارد).5. شاخ درونى آن شكسته نباشد؛ امّا اگر شاخ بيرونى شكسته باشد ضررى ندارد.6. احتياط واجب آن است كه خيلى پير نباشد.7. قربانى بايد سالم باشد، بنابراين حيوان مريض (حتّى مثل كچلى بنا بر احتياط) كافى نيست.8. حيوان لاغر نباشد و همين اندازه كه مردم بگويند لاغر نيست كافى است، بلكه اگر در ظاهر لاغر است، ولى بر كليه‌هاى آن مقدارى چربى وجود داشته باشد كافى است.9. حيوانِ خصى و اخته شده (حيوانى كه تخم آن را كشيده باشند) براى قربانى جايز نيست؛ ولى اگر آن را كوبيده، يا رگ آن را از كار انداخته باشند، اشكالى ندارد.10. احتياط آن است كه در اصل خلقت نيز بى بيضه نباشد.
سنگريزه‌ها چهار شرط دارد: اوّل: «سنگ» باشد؛ نه كلوخ و گِل، يا چيز ديگر. دوم: آن‌ها را از «حرم» جمع كند؛ و بهتر آن است كه همان شب عيد، كه در مشعرالحرام است، سنگ‌ها را ازآنجا جمع‌آورى كند. جمع‌آوری از «منى» و «مکه» نيز مانعى ندارد، ولى از عرفات كافى نيست؛ چون خارج از حرم است.سوم: سنگريزه‌ها «بكر» باشد؛ يعنى قبلاً خودش يا ديگرى از آن‌ها براى رمى جمرات (هرچند در سال‌های قبل) استفاده نكرده باشد. بنابراين، از سنگ‌هایی كه دور جمره افتاده و از آن استفاده كرده‌اند، نمى‌توان استفاده كرد؛ ولى اگر در غير انجام سنگ‌هایی ببيند و شك كند كه آيا از آن‌ها استفاده‌شده، يا نه؟ مى‌تواند از آن‌ها در رمى استفاده كند. ضمناً بايد توجّه داشت تعداد سنگريزه‌هاى موردنیاز او براى سه روز 49 عدد مى‌باشد (و اگر ناچار باشد روز سيزدهم را بماند هفتاد سنگ لازم است) كه بهتر است شب عيد آن‌ها را از مشعر جمع كرده و در كيسه‌اى با خود بياورد و چون ممكن است بعضى از آن‌ها به جمره اصابت نكند، سزاوار است تعداد بيشترى جمع‌آورى كند.چهارم: سنگ‌ها «مباح» باشد؛ بنابراين با سنگ غصبى، يا آنچه كه شخص ديگرى براى خودش جمع كرده (بدون رضايت او) نمى‌توان رمى كرد.
اگر در شبیه‌خوانی کسانى می‌خواهند در نقش آن بزرگواران ظاهر شوند، باید افراد مهذّب و پاک و خوش‌نامی باشند و چه‌بهتر که آن بزرگواران به‌طور وضوح نشان داده نشوند.
در حج تمتّع پنج چيز شرط است:1. نيّت؛ يعنى قصد كند براى خدا اين اعمال را به‌عنوان «حج تمتّع» بجا آورد؛ بنابراين اگر نوع ديگرى از حج را قصد كند، يا مردّد ميان «حج تمتّع» و نوع ديگرى باشد، يا قصد او خالص براى خدا نباشد، حجش صحيح نيست.2. «عمره» و «حج» بايد هر دو در ماه‌های حج (ماه شوّال، ذى‌القعده و ذى‌الحجه) واقع شود؛ بنابراين اگر تمام عمره، يا قسمتى از آن را قبل از ماه شوّال انجام دهد كافى نيست.3. احرام «حج تمتّع» همان‌طور كه گفته شد، بايد از خود مکه باشد و تفاوتی ميان محلّه‌ها و مناطق مختلف مکه قديم و جديد نيست، خواه از منزل باشد، يا از مسجدالحرام، حتّى در كوچه يا خيابان مکه مى‌تواند قصد احرام كند، ولى بهتر از همه‌جا براى احرام حج «مسجدالحرام» است؛ البتّه احتياط واجب آن است كه از محدوده حرم خارج نباشد.4. «عمره تمتّع» و «حج تمتّع» هر دو بايد در يك سال انجام شود؛ بنابراين، اگر يكى را امسال و ديگرى را سال ديگر در ماه‌های حج انجام دهد صحيح نيست.5. درصورتی‌که «حج تمتّع» عنوان نيابت داشته باشد بايد «عمره» و «حج» هر دو به‌وسیله يك نفر انجام شود؛ بنابراين اگر يك نفر عمره تمتّع و ديگرى حج را بجا آورد، كافى نيست.
