مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

قى كردن (استفراغ) از روى عمد روزه را باطل می‌کند، هرچند براى نجات از مسمومیت و درمان بيمارى و مانند آن باشد، ولى قى كردن بدون اختيار يا از روى سهو روزه را باطل نمی‌کند.

هرگاه يقين دارد كه به‌واسطه آروغ زدن چيزى از گلو بيرون می‌آید كه به آن قى كردن مىگويند نبايد عمداً آروغ بزند، ولى اگر يقين نداشته باشد اشكال ندارد و هرگاه براثر آروغ زدن بدون اختيار چيزى در گلو يا دهانش بيايد بايد آن را بيرون بريزد و اگر عمداً فروببرد روزه‌اش باطل است، ولى اگر بی‌اختیار فرورود اشكالى ندارد.

جايز نيست; مگر در مواقع ضرورت كه آن نيز موجب بطلان روزه است.

تنقيه (اماله کردن) با مايعات روزه را باطل می‌کند هرچند براي معالجه بيماري و از روي ناچاري باشد و به شكم نرسد.

چنين آمارهايى درصورتی‌که از اطبّاى متعهد شنيده شود طبعاً موجب خوف ضرر می‌شود و روزه با آن واجب نيست.

تمام انواع آمپول‌های دارويي يا تقويتي یا بی‌حسی و مانند آن‌که به‌صورت عضلاني تزريق می‌شوند و همچنين تزريق عضلاني واکسن براي افراد روزه‌دار اشکالي ندارد ولي تزريق آمپول‌ها و سرم هاي وريدي (که در رگ تزريق می‌شوند) جايز نيست.

اگر می‌تواند، اين كار را در شب انجام دهد؛ و اگر نمی‌تواند، بايد روزه را قضا كند.

در فرض سؤال کفاره ندارد ولی قضا لازم است.

انجام كارهايى كه باعث ضعف می‌شود، مانند خون گرفتن و حمام رفتن كراهت دارد.

استعمال شیاف‌ها براي معالجه اشکال ندارد و احتياط واجب آن است که از استعمال شیاف‌هایی که براي تغذيه است خودداري شود. ضمناً استعمال پماد شامل اين حکم نمی‌شود و روزه را باطل نمی‌کند.

اگر به‌صورت گاز رقیق وارد بدن می‌شود مانعى ندارد و روزه‌اش صحیح است و ما نمونه‌های معمول آن را دیده‌ایم اشکالى ندارد.

استفاده از انواع کرم، پماد، روغن، مواد آرايشي و مانند آن روزه را باطل نمی‌کند. آنچه باعث باطل شدن روزه می‌شود اين است که چيزي وارد دهان شود و آن را فروببرد.