به‌طورکلی اگر آن شخص، شرعاً معذور از روزه گرفتن باشد مانعي ندارد ولي درصورتی‌که معذور نيستند بايد آن‌ها را با زبان خوب نهي از منکر نمایید و از تهيه غذا خودداري نمایید؛ و اگر بعد از نهي از منکر ناچار به اين کار باشيد براي شما مسؤوليتي ندارد.
نيابت لازم نيست و طواف به شكل مزبور صحيح است و طواف از طبقه بالا به هنگام ضرورت مانعى ندارد. همچنين طواف در زير سقف‌ها و رواق‌ها مانعى ندارد.
درصورتی‌که یقین به باطل شدن روزه شوهر ندارد باید تمکین نماید.
روزه‌خواری برای افراد معذور در بلاد اسلام قطعاً جایز نیست و در بلاد کفر اگر سبب وهن اسلام نشود مانعی ندارد.
درصورتی‌که در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده باشد نمازهای گذشته صحیح است اما از این به بعد مراعات نماید.
اگر شخصى در مکه باشد و بخواهد عمره تمتّع بجا آورد و به عللى از رفتن به ميقات عمره تمتّع معذور باشد، لازم است به خارج از حرم، مانند مسجد تنعيم، برود و ازآنجا محرم شود و از ادنى الحل كافى است.
در صورت امكان بايد كسى را نايب كند كه در روز رمى نمايد.
هر كس نتواند اعمال اختيارى حج را انجام دهد معذور است و بنا بر احتياط مستحب نمى‌تواند نايب شود؛ ولى اگر در فراگرفتن اعمال حج يا نماز كوتاهى كرده باشد، نيابت او اشكال دارد؛ البتّه عذرهايى كه دراثناى حج پيش مى‌آيد مانع صحت نيابت نيست. همچنين اقدام شخص حاجى به قربانى در حال اختيار نيز شرط نيابت نمى‌باشد.
چنانچه عذرهاى مذكور از ابتداى نيابت وجود داشته باشد بهتر است نايب نشوند؛ ولى عذرهايى كه گاه در حج پيش مى‌آيد، مانع از نيابت نيست.
اوّل بنا بر احتیاط واجب بايد محرم به احرام حج شود سپس آن اعمال را بجا آورد و تجديد تلبيه و اعاده سعى بعد از انجام آن اعمال لازم نيست.
هرگاه زنى كه طواف حج و طواف نساء را بجا نياورده، گرفتار عادت ماهانه شود و پيش از پاك شدن ناچار به ترك مکه باشد (مثل این‌که كاروان مهلت نمى‌دهد تا پاك شود) لازم است براى طواف حج و نماز آن نايب بگيرد، سپس خودش سعى را بجا آورد، سپس براى طواف نساء و نماز آن نايب بگيرد (همچنين كسان ديگرى كه به سبب بيمارى يا عذر ديگر قادر به انجام طواف و سعى نباشند بايد نايب بگيرند).
