حکم عقدی که یکی از طرفین قصد جدی نداشته
درصورتیکه مرد قصد جدی عقد نداشته و زن فقط نيّت عقد داشته، نزدیکی آنها چه حکمی دارد؟
نسبت به زن وطی به شبهه است و باید عدّه وطی به شبهه نگه دارد.
نسبت به زن وطی به شبهه است و باید عدّه وطی به شبهه نگه دارد.
خلاف احتیاط است.
جایز نیست و چنین عقدی باطل است.
در فرض سؤال نیازی به حضور شاهد نیست، البته برای اینکه بعداً دچار مشکل نشوند مناسب است در دفاتر ازدواج عقد بخوانند.
منظور این است که طرفین نمیتوانند صیغه را از طریق تلفن بخوانند و ایجاب و قبول از طریق تلفن باشد، همچنین نمیتوان از طریق تلفن وکالت گرفت و عقد را خواند، زیرا صداهاى مشابه يكديگر فراواناند؛ مگر اینکه يقين قطعى پيدا كند كه گوينده فرد موردنظر است. ولى اگر اختلافى باهم پيدا كنند اين قبيل عقدها در محاكم شرعى و عرفى پذيرفته نيست.
انجام این کار اشکالی ندارد ولی احتياط مستحب آن است كه يك نفر از سوى دو همسر صيغه عقد را نخواند، يعنى دو طرف عقد دو نفر باشند.
هرگاه زن، كسى را وكيل كند كه او را مثلاً براى ده روز يا دو ماه به عقد مردى درآورد و ابتداى آن را معيّن نكند بايد آغاز آن را از روز و ساعتى كه عقد میکند قرار دهد.
عقد کردن در این ایام اشکالی ندارد اما جنبههای شادى در آن حذف شود و به اصل عقد كه در آن عجله دارند، اكتفا كنند.
هرگاه منظور همان است که مشتری آن را به شخص سوم میفروشد اشکالی ندارد و منظور حضرت امام (ره) این است که معامله بر اساس ربا جدی نیست بنابراین معامله صحیح نیست.
درصورتیکه بتوانند با ادله کافی ثابت کنند که از جریان باخبر نبوده و بعداً مطلع شده مانعی ندارد.
اوّلاً: بعد از اجرای صیغة عقد، اصل بر صحّت آن است؛ مگر دلیل معتبری بر خلاف آن اقامه شود. ثانیاً: چنانچه عقد نیز خوانده نشده بود، اصل عدم رضاع است و باید ثابت شود که آن زن او را شیر داده است و چون مدّعی است قسم او فایده¬ ای ندارد و باید با دلیل معتبر ادّعای خود را ثابت کند.