ماه عرفی محل که معمولا شمسی است، ملاک است و انتهای آن همان ساعتی است که در روز اول عقد را در آن ساعت خوانده اند و در صورت اختلاف بین وکیل و موکل معیار نیت موکل است و در فرض سوال مدت آن عقد را بخشیده و احتیاطا عقد دیگری بخوانند.
هر گاه شخصى نيّت اعتكاف كمتر از سه روز كند (مثلا يك يا دو روز) اعتكافش باطل است.
منظور از روز در مدت اعتکاف، از ابتداى طلوع فجر (هنگام اذان صبح) تا غروب آفتاب است; هر چند احتياط آن است كه تا اذان مغرب محاسبه شود. بنابراين، اعتكافِ شبِ اوّل و شب چهارم واجب نيست، هر چند جايز است; ولى اعتکاف شب دوم و سوم واجب است.
تعیین ساعت لازم نیست و گفتن روز کفایت می کند و لی اگر در وسط روز اول عقد موقت خواندند و مدت آن را دو روز معین کرده باشند باقیمانده آن از روز سوم محاسبه می شود یعنی زمان را به صورت تلفیقی محاسبه می کنند تا دو روز کامل پایان یابد.
اعتکاف از ناحيه حدّاكثر مدت آن، محدوديّتى ندارد. لذا اعتکاف بيش از سه روز، هر چند مقدار زمان اضافه، يك روز يا قسمتى از يك روز يا يك شب، يا قسمتى از يك شب باشد اشکالی ندارد؛ البته اگر پنج روز طول كشيد، روز ششم واجب مى شود. بلكه بعضى از فقها معتقدند اعتكاف در هر مرحله اى از نظر تعداد روزها باشد، چنانچه دو روز به آن اضافه كند روز سوم واجب مى شود. بنابراين، اگر به اعتكاف شش روزه خود دو روز اضافه كند، روز نهم واجب مى شود، و اگر به اعتكاف نُه روزه اش دو روز اضافه نمايد، روز دوازدهم نيز واجب مى شود، و... و لكن اين سخن جاى گفتگو دارد، و محلّ تأمّل است.
عدّه ازدواج موقّت بعد از تمام شدن مدّت، در صورتى كه عادت ماهانه مى بيند، به مقدار دو حيض كامل است و اگر عادت نمى بيند چهل و پنج روز تمام است.
