لازم است محارم او را غسل دهند و اگر محرمى نباشد هر یک از زن و مرد مى تواند او را از روی لباس غسل دهد و در مورد نماز (ضميرها را به صورت مذكّر مى آورند. مى گويند: هذا الانسان، يا هذا الميت)
كسى كه براى حج يا عمره احرام بسته است هرگاه پيش از تمام كردن طواف و قبل از حلال شدن بوى خوش بر او، از دنيا برود بايد به جاى آب كافور او را با آب معمولى غسل دهند.
هرگاه سدر و كافور به اندازه لازم پيدا نشود، بنابر احتياط واجب بايد همان مقدار كه به آن دسترسى دارند در آب بريزند و اگر آن هم پيدا نشود به جاى آن با آب معمولى غسل دهند.
مانعى ندارد سدر و كافور به اندازه اى باشد كه آب را مضاف كند و البته در این صورت بهتر اين است میّت را اوّل با آن بشويند و بعد آب روى بدن او بريزند تا به صورت مطلق در آيد.
مانعى ندارد سدر و كافور به اندازه اى باشد كه آب را مضاف كند، ولى بايد به اندازه اى كم نباشد كه بگويند سدر و كافور با آب مخلوط نشده است و در صورتى كه مضاف شود بهتر اين است میّت را اوّل با آن بشويند و بعد آب روى بدن او بريزند تا به صورت مطلق در آيد.
واجب است میت مسلمان را سه غسل بدهند: اوّل با آبى كه با سدر مخلوط باشد، دوم با آبى كه با كافور مخلوط است، سوم با آب تنها، ولى شهيد و بعضى ديگر غسل ندارند.
براى مسّ استخوان بدون گوشت يا دندان (ولو همراه دندان مقداری گوشت لثه باشد) كه از مرده يا زنده جدا شده، غسل لازم نيست.
هرگاه از بدن زنده يا مرده اى كه غسلش نداده اند قطعه اى كه داراى استخوان است جدا شود (مثلًا يك دست و يا حتّى يك انگشت) هر كس آن را مس نمايد، بايد غسل مسّ ميّت كند، امّا اگر استخوان نداشته باشد غسل واجب نيست.
هرگاه بچه چهارماهه اى يا بيشتر مرده به دنيا بيايد، مادر او بنابر احتياط واجب بايد غسل مسّ ميّت كند، البته غسل نفاس او کفایت از مس میت می کند.
تنها در صورتى غسل مسّ میّت واجب مى شود که تماس در بیرون از رحم انجام گیرد و نیز جنین چهار ماه بوده باشد.
در فرض سؤال غسل مس میت واجب نمی باشد ولی بعد از خارج کردن بچه سقط شده چهار ماه، غسل مس میت بر او واجب می شود.
